متخصصان به تازگی اعلام کرده‌اند نیازی به بستن این‌جور چشم‌بندها، در تمام مدت روز، برای درمان این بیماری نیست و شاید 4-3 ساعت در روز هم کافی باشد.
به گزارش بی‌بی‌سی، محققان دانشگاه «سیتی» در لندن، بچه‌ها را به 2 گروه تقسیم کردند؛ یکی آنهایی که 12-6 ساعت در روز، چشم‌بند می‌گذاشتند و گروه دوم آنهایی که چشم‌بند را برای 4-3 ساعت در روز می‌گذاشتند و بقیه روز را آزاد بودند.
بررسی نتایج بینایی کودکان، بعد از 12 هفته نشان داد که درمان در هر 2 گروه به شکل کامل انجام شده است.بیماری تنبلی چشم یا آمبیلیوپی، به علت عدم تکامل نهایی دستگاه بینایی یکی از چشم‌ها اتفاق می‌افتد و خصوصیت آن این است که یک چشم نمی‌تواند به اندازه چشم دیگر خوب ببیند.
درمان این بیماری، بستن چشم سالم و کار کشیدن بیشتر از چشم اصطلاحا تنبل است. در برخی موارد عینک هم برای درمان بیماری تجویز می‌شود.
با این حال، همه چیز به این سادگی نیست و علما بین خودشان اختلاف نظرهایی در مورد طول درمان و شرایط آن دارند. نمونه‌اش همین مطالعه که نهایتاً در نشریه پزشکی بریتانیا چاپ شده است.
محققان در این مطالعه به عنوان نتیجه‌گیری، از متخصصان و چشم‌پزشکان می‌خواهند تا آنجا که ممکن است طول دوره درمان را کوتاه کنند و در زمان درمان هم، مدت زمان استفاده از چشم‌بند را به حداقل برسانند.
مهم‌ترین دلیل این متخصصان برای این توصیه‌شان و انجام تحقیقاتی که بتواند این توصیه را از لحاظ علمی توجیه کند، این است که کودکان موقع بستن چشم‌بند، دچار استرس می‌شوند و مدام ناراحت‌اند.
این موضوع می‌تواند روی ارتباط کودک و یادگیری‌اش در جاهایی مثل مهدکودک تاثیر منفی بگذارد و حتی او را از سایر همکلاسی‌هایش منزوی کند.
کارشناسان تربیتی معتقدند کودکان در سنین پیش‌دبستانی، از اینکه شاخصه‌ای داشته باشند که آنها را از بقیه هم‌سن و سال‌هایشان متمایز کند، بدشان می‌آید.
ضمن اینکه اغلب این چشم‌بندها، اندازه متناسب با صورت کودک ندارند و همین باعث می‌شود که یا خوب روی چشم چفت نشود و دائم، به خصوص موقع بازی و جست و خیز بچه‌ها، از روی چشم بیفتد، یا اینکه آن قدر سفت و سخت باشد که باعث درد و اذیت کودک شود.
هم‌اکنون تخمین زده می‌شود از هر 50 کودک، یک نفر به بیماری تنبلی چشم مبتلا باشد.
شخیص به موقع و درمان سریع این بیماری، به خصوص قبل از سن 3 سالگی، می‌تواند بینایی و سلامت را در سال‌های آینده به کودک ارزانی دارد؛ به همین علت غفلت از آن بسیار خطرناک است.
البته برخی مطالعات در سال‌های اخیر نشان داده که ممکن است درمان تنبلی چشم در سنین بالاتر، حتی 17سالگی هم جواب بدهد، اما هنوز در مورد کارآیی درمانی با این تاخیر چند ساله، شک‌های زیادی وجود دارد.
پزشکان می‌گویند ممکن است این نتایج در برخی گروه‌های محدود و به صورت آزمایشی مطلوب از آب درآمده باشد، اما درازمدت بودن آنها هنوز زیر سؤال است.
آنها هنوز به درمان در دوران مهدکودک، حداکثر تا سن 9 تا 10 سالگی، پا‌فشاری می‌کنند؛ چرا که درمان بسیار ساده و کم‌هزینه و نتایج بسیار عالی است؛ ضمن اینکه از دست دادن فرصت هم هزینه بسیار بالا و غیرقابل‌جبرانی دارد.
همین حساسیت‌ها باعث شده که متخصصان چشم‌پزشکی توصیه کنند کودک‌تان را در سنین پیش‌دبستانی، حتما برای معاینه ساده چشم، که شاید بیشتر از 5 دقیقه هم طول نکشد، به مراکز مربوط ببرید. طرح‌های گسترده غربال‌گری تنبلی چشم در مهدکودک‌ها، در کشور ما، این امکان را به راحتی در درسترس اغلب والدین قرار داده است.
