سفر را نمی‌شناسیم

سفر يك فرايند است. سفر يك نقطه نيست. سفر ما از زماني كه تصميم به حركت مي‌گيریم شروع مي‌شود. فرقي نمي‌كند اين سفر داخلي باشد يا خارجي با هواپيما باشد يا قطار و اتوبوس و شايد با اتومبيل شخصي. اما در اين يادداشت به سراغ سفرهاي جاده‌اي مي‌رويم.

نقشه براي رفتن، جمع‌كردن وسايل، مرتب كردن اتومبيل از بخش‌هاي اول سفر است. از خانه خارج مي‌شويم و راه روبروي ماست.

رفتار ما در اتومبيل بخشي از سفر است. اين رفتار بايد خاطره ساز باشد. ما در آينده‌اي نه چندان دور، وقتي كه ناگزيريم تنها باشيم با همين خاطرات زندگي مي‌كنيم. انسان‌هايي كه خاطرات محدود دارند، زندگي در دوران كم‌تحركي برايشان سخت‌تر است.

در اتومبيل به مانند يك سياره خصوصي و كوچك روابط مهربانانه‌تر مي‌شود. بازي بچه‌ها، تماشاي مناظر، علاقه براي خوردن نتقلات، گوش دادن به راديو يا ضبط، هم صدايي و همراهي با هم در خواندن و اظهار نظر و نظاير آن همه بخش‌هاي مهم سفر است.

جاده، يعني يك مسير بي‌انتها كه پر از رمز و راز است. تماشاي حركت كوه‌ها! سرعت دويدن دكل‌هاي برق! گاه ديدن مسابقه يك پرنده با اتومبيل ما، تنوع مناظر چه كوير چه جنگل و چه خط ساحلي، همگي بخشي از زيبايي‌هاي سفر است.

مبداء، يعني مكاني كه سفر را از آن آغاز مي‌كنيم، وضعيت ثبات و پايداري دارد. مقصد، يعني جايي كه قرار است به آن برسيم هم وضعيت ثبات و پايداري دارد. اما سفر حس تعليق مي‌دهد. تحمل و لذت از تعليق فقط از عهده آدم‌هاي آرام، با تجربه، منطقي و با اعتماد به نفس برمي‌آيد. راننده‌اي كه شتاب دارد، شجاع نيست بلكه ترسو است. او ترس از تعليق كه جوهره زندگي‌ است، دارد.

بياييد با هم محاسبه‌اي كنيم؛ وقتي در مسيري صد كيلومتري كه سرعت مجاز 80 كيلومتر در ساعت است، با سرعت 100 كيلومتر مي‌رانيم، در نهايت فقط چند دقيقه زودتر خواهيم رسيد. حال حساب كنيد در اين مسير فرزند شما نياز به دستشويي داشته باشد يا همسر شما بخواهد قدري حركت كند تا خسنگي پاهايش رفع شود. در اين شرايط عملا هم چند دقيقه را نيز از دست خواهيد داد. به عبارتي ريسك مرگ براي هيچ.

سفر بهانه‌اي براي خلق خاطره است. ايستادن در موقعيت‌هاي مختلف جغرافيايي؛ كنار يك قهوه‌خانه، نزديك يك تپه، در جوار يك مزرعه و يا تماشاي كوه و دشت در همراهي نيسيم و نور يعني توليد خاطره. اينها بخش مهمي از سفر است.

يادمان باشد، مقصد ما اصلا فرار نمي‌كند. مقصد ما خواه خانه پدري يا هتل و يا محلي كه قرار است چادر بزنيم، سرجايش هست، تكان نمي‌خورد. اين ما هستيم كه در حركت‌ هستيم. ما سفر مي‌كنيم و اگر از اين سفر، از اين رفتن، از اين گذر لذت نبريم، آداب سفر را به جاي نياورده‌ايم.

در نوروز سفر كنيم. از سفر نترسيم. سفر از تصميم براي رفتن شروع مي‌شود و پايان آن رسيدن به مقصد است. بخش بزرگ سفر در حركت و جاده شكل مي‌گيرد.

خوش سفر كنيم.