در این نوع مواقع کاری که می‌کنند، این است که آپاندیس او را برمی‌دارند؛ هرچند که عفونی یا التهابی نشده و مشکلی در آن نیست.[رازهای زندگی: چرا آپاندیس داریم؟]
این طرز برخورد با آپاندیس، عضو کرم‌مانند متصل به روده بزرگ، ناشی از یک نگرش است؛ این که آپاندیس هیچ خاصیتی جز ایجاد التهاب و دردسر در محیط شکم ندارد و اگر امروز صدایش درنیامده، فردا حتما در خواهد آمد و بنابراین هرچند هنوز مشکلی ایجاد نکرده، بهتر است آن را برداریم تا از شرش راحت شویم.
اما تحقیقات بیشتر، باعث ارائه یک تئوری جدید در این باره شده است. در این تئوری که از سوی گروهی از زیست‌‌شناسان و جراحان دانشگاه دوک در آمریکا ارائه شده، آپاندیس مسئول تولید باکتری‌های مفید در روده بزرگ و نیز محافظت از آنها در موارد خاص شناخته شده است.
به گزارش آسوشیتدپرس، این گروه از محققان به تازگی در مقاله‌ای اعلام کرده‌اند که در موارد آپاندیس التهابی‌شده، یا آپاندیسیتی که نیاز به جراحی فوری دارد، دلیل نمی‌شود که ما از عملکرد این عضو غافل باشیم.
این زائده کرم‌مانند و دور از مسیر عادی و معمول غذاها و مواد زائد از روده، بهترین جا برای نگهداری باکتری‌هایی است که برای هضم غذا مفیدند.
هنگامی که یک اسهال شدید، مانند وبا یا دیسانتری رخ می‌دهد، این لوله کوتاه، به خانه امن و پناهگاهی برای باکتری‌ها تبدیل می‌شود تا از روده پاکسازی نشوند. به این ترتیب بعد از بهبودی اسهال بیمار، این باکتری‌ها می‌توانند مجددا از پناهگاهشان خارج شوند و فعالیت‌شان را از سر بگیرند.
بیماری آپاندیسیت، از علل شایع و مسئول وضعیتی به نام شکم حاد در بیمارانی است که به اتاق عمل می‌روند و شکمشان برای جراحی باز می‌شود. فقط در آمریکا، سالانه 321 هزار نفر با این تشخیص جراحی می‌شوند.[نکته بهداشتی روز: پس از جراحی آپاندیس]
این بیماری، در عین این که نسبتا شایع محسوب می‌شود، اما به‌دلیل سختی در تشخیص و گمراه کردن پزشکان و جراحان، به «روباه شکم» هم معروف است.
با این حال، این دانشمندان در مقاله‌شان که در نشریه «تئوری‌های زیست‌شناسی» منتشر شده، تأکید دارند که این به معنی دست کشیدن از جراحی آپاندیس التهابی‌شده یا عفونی نیست؛ چرا که این عضو در این حالت، به کانون سلول‌های التهابی و چرک تبدیل شده که اگر پاره شود، می‌تواند سراسر شکم را آلوده کند، حتی عفونت‌ها به خون راه یابد و باعث مرگ بیمار شود.
اتفاقی که، بنا به گزارش مرکز کنترل و مدیریت بیماری‌های آمریکا، سالانه در مورد 300 تا 400 بیمار در این کشور می‌افتد.
به همین علت این تئوری به هیچ‌وجه حذف این عضو را در هنگام التهاب رد نمی‌کند.
این تئوری، تنها نگرشی را که این عضو را «زائد و بی‌مصرف و تنها دردسرساز» می‌داند، رد می‌کند و توصیه می‌کند واقعا فقط در موارد ضروری از بدن جدا شود.
محققان دیگر، به این تئوری روی خوش نشان داده‌اند و می‌گویند شاید تحقیقات بیشتر بتواند مشخص کند که اعضای دیگر بدن هم همین نقش را در بدن ایفا می‌کنند؛ اعضایی مانند لوزه‌ها، که هم‌اکنون فقط در موقع التهاب خودی نشان می‌دهند و توجه جراحان را به خود جلب می‌کنند.
