پس از فارغ‌التحصیلی پوتین از سوی کا.گ.ب به همکاری دعوت شد و از سال 1985 تا سال 1990 از سوی سازمان اطلاعات روسیه در آلمان به کار مشغول شد.
در سال 1990 پوتین به مقام مشاور رییس دانشگاه دولتی لنینگراد در امورخارجه برگزیده شد. او سپس در سمت مشاور رییس شورای شهر لنینگراد به انجام وظیفه پرداخت. در ژوئن 1991 او به ریاست کمیته روابط بین‌الملل شورای شهر سن پترزبورگ برگزیده شد. لنینگراد پس از فرو پاشی اتحاد جماهیر شوروی به سن پترزبورگ تغییر نام داد. در سال 1994 پوتین با حفظ سمت، مقام معاونت شهردار سن پترزبورگ را نیز عهده دار شد.
در اوت 1996 نیز پوتین به سمت معاون دایره اداری ریاست جمهوری روسیه منصوب شد، در مارس 1997 نیز سمت معاونت اجرایی دفتر ریاست جمهوری روسیه و ریاست دایره مرکزی تحقیقات و نظارت دولت را به عهده گرفت. در ماه مه 1998 با ارتقای سمت در مقام معاون اول دایره اداری ریاست جمهوری منصوب شد.
در ژوئیه 1997 پوتین سمت مدیریت سرویس امنیت فدرال روسیه را عهدار شد، چندی بعد او با حفظ سمت، مقام دبیرکل شورای امنیت ملی روسیه را نیز به عهده گرفت.
سرانجام در اوت 1999 پوتین به نخست وزیری روسیه رسید.
در 31 دسامبر 1999 نیز ولادیمیر پوتین پس از استعفای بوریس یلتسین، به عنوان رییس جمهوری موقت روسیه برگزیده شد. در مارس 2000 او به ریاست جمهوری روسیه انتخاب شد. در مارس 2004 نیز پوتین برای بار دوم به کرملین راه یافت.
ولادیمیر پوتین در دوره ریاست جمهوری خود از نفوذ سرمایه‌داران در امور سیاسی کاست و قدرت حکومت مرکزی را در سراسر روسیه بسط داد. پوتین برخلاف سلف خود بوریس یلتسین از سیاست‌های یکجانبه نگرانه ایالت متحده آمریکا در جهان حمایت نمی‌کند و از مخالفان استقرار سپر موشکی آمریکا در دو کشور لهستان و جمهوری چک است.
در زمان پوتین وقایع گروگانگیری در تئاتر مسکو و مدرسه‌ای در شهر بسلان با مداخله نیرو‌های امنیتی روسیه پایان یافتند.
پوتین به خوبی به زبان‌های آلمانی و انگلیسی صحبت می‌کند. او با لودمیلا پوتینا ازدواج کرده که ثمره این ازدواج دو دختر به نام‌های ماریا و کاترینا است.
وی در انتخابات ریاست جمهوری روسیه که در مارس سال 2012 برگزار شد با شمارش 98 و نیم درصد آرای ماخوذه 64 و 50 دهم درصد ارا را کسب کرد و به ریاست جمهوری این کشور رسید.
