او موسیقی را از ۱۲ سالگی نزد اساتید محلی آغاز کرد و در سال ۱۳۴۸ موفق به اخذ دیپلم گردید و در همان سال برای ادامه تحصیل در رشته آمار به تهران آمد.
در سال ۱۳۵۲ پس از فراغت از تحصیل در این رشته به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت و از محضر استادان نورعلی‌خان برومند و دکتر داریوش صفوت و همچنین کلاس آزاد آواز محمود کریمی بهره برد.
افشارنیا کار حرفه‌ای خود در موسیقی را در ارکستر ژونس موزیکال ایران به ریاست دکتر سعدی حسنی آغاز کرد.
از سال ۱۳۵۴ بعنوان یکی از پایه‌گذاران گروه شیدا به سرپرستی محمد رضا لطفی در رادیو تلویزیون سابق و در زمان مدیریت هوشنگ ابتهاج سایه بر رادیو به اجرا برنامه پرداخت.
افشارنیا پس از فراغت از تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درآمد و از سال ۱۳۶۶ تدریس و آموزش موسیقی را در هنرستان‌ها و از سال ۱۳۶۹ در دانشکده‌های موسیقی دانشگاه‌های هنر، تهران، سوره، آزاد و جامع علمی کاربردی شروع کرد و توانست تأثیر مهمی در تربیت نوازندگان ساز «نی» بگذارد.
با بازگشت محمدرضا لطفی به ایران در سال ۱۳۸۵ افشارنیا نیز به عنوان یکی از ارکان موسسه آموزشی شیدا و مکتب‌خانه میرزا عبدالله در کنار محمدرضا لطفی به آموزش موسیقی سنتی و ردیفی به علاقه‌مندان پرداخت و همزمان با گروه شیدا نیز همکاری‌هایی را انجام داد.
او کنسرت‌های بداهه‌نوازی نیز با محمدرضا لطفی و محمدرضا شجریان انجام داد و اجراهای مختلفی را نیز به صورت خصوصی یا صحنه‌ای به عنوان نوازنده نی بر صحنه برد.
از جمله آثار معروف او می‌توان به تکنوازی نی در آلبوم چاووش یک، آلبوم معمای هستی با لطفی و شجریان، آلبوم مال کنون به آهنگسازی عطاء الله جنگوگ اشاره کرد.
او ۳ جلد کتاب برای آموزش نی نوشته که مورد استقبال هنرآموزان و هنرجویان قرار گرفته است و همچنین اجراهای متعددی در داخل و خارج از کشور داشته و هم اکنون به تدریس موسیقی اشتغال دارد.
نظر شما