فرهنگ و تمدن ايران‌زمين انسان‌هاي بزرگي را در دامن خويش پرورش داد‌ه كه يكي از هزارانِ ايشان «جلال آل احمد» است. او شخصيتي است هم سياسي، هم ادبي ؛ هم معلم بوده و هم نويسنده؛ و هم مترجم و سياست‌‌‌فهم ؛ و مهم‌تر از همه آنكه از دل مردم برخاسته بود و خود را از ايشان مي‌دانست.
«خانه پدري» گزارش يك مأمور ساواك است به مافوق خود كه آن‌طور كه نويسنده تخيل‌پردازي كرده، دانشجويي اين گزارش خاك گرفته را از زير تلي از اسناد تاريخي بيرون مي‌كشد و آن را به يك ناشر مي‌سپارد تا چاپ كرده در دسترس عموم بگذارد. اما موضوع مهم اينجاست كه روايت چنان طبيعي و در بستر داستاني ساده بيان مي‌شود كه خواننده مي‌پندارد مأمور ساواك، مافوقش، آن دانشجو و ناشر واقعاً شخصيت‌هاي حقيقي و حقوقي بوده‌اند و حال آنكه همه اينها در خمخانه ذهن نويسنده پردازش شده تا مروري باشد بر زندگي جلال آل احمد در قالب يك رمان، اما با روايتي تازه. «خانه پدري» حكايت مردي است كه از خانه‌اي مؤمن برخاست،
چندي بر دامن سياست غلتيد، وارد بازي‌هاي حزبي شد، گاه اندكي از دين لغزيد، اما سر‌انجام راه راستين را كاويد و به آغوش فطرت بازگشت؛ همان كه مولوي قرن‌ها پيش در باره‌اش سرود:
هر كسي كو دور ماند از اصل خويش
باز جويد روزگار وصل خويش
- پژوهشگر حوزه فرهنگ و ادبيات
نظر شما