انار از خانواده توتهاست. به نظر می رسد که یکی از سمزداترین میوهها باشد. دانههای سرخ درخشان و آب سرخ تیره آن، چاشنی مناسبی برای سالاد، سوپ، دسر، آبمیوهها و گوشت پخته است.
انار پوست ارغوانی ضخیم و چرمی شکل دارد که از دانهها حفاظت میکند. دانههای انار ترش و شیرین هستند و بسیاری افراد دانههای انار را همراه با بخش اطراف آنها مصرف میکنند. گل اول انار اواخر فروردین بر درخت مینشیند.
میوههایی که از گل اول به دست میآیند مرغوبتر و درشتترند و بالای 500 گرم وزن دارند چون گل اول مدت زمان بیشتری بر روی درخت میماند.
اواخر بهار گل دوم و نمیه اول تابستان نوبت گل سوم درخت است. میوههای گل سوم معمولا ریزند و بیشتر برای آبگیری کارخانه استفاده میشوند.
گلهای انار به دو دسته نازا و زایا تقسیم میشوند. گلهایی که طول خامه آنها بلندتر است میوه میدهند و بقیه گلها میریزند. حدود 60 درصد گلها نازا هستند.
این ویژگی باعث میشود درخت انار از بهار تا اواخر شهریور همیشه گل و میوه داشته باشد. درختان بالغ (بالای 10 سال) همیشه 20 تا 30 کیلوگرم باردارند (حدود 150 میوه). روی چنین درختهایی هم میشود گل دید، هم انار 50 گرمی و هم انار 500 گرمی.
انار انواع گوناگون دارد. ملس ترش، آلک، شاهور، انار سیاه و ارجستانی از آن جملهاند.بهترین نوع انار، انار ملس ترش ساوه است
که سه گونه یوسفخانی، تبریزی و محمدعلیخانی دارد. از این میان گونه یوسفخانی مرغوبتر است. ملس تبریزی پوست کلفتی دارد و برای نگهداری بهتر است.
زمان برداشت انار شیرین اواخر مرداد است. اما بهترین زمان برداشت انار ملس اواسط آبان ماه است که رنگ دانههای آن از سرخی به یاقوتی میگراید و بهترین رنگ و شکل را پیدا میکند. با این حال از مهرماه برداشت آن را آغاز می کند چون اگر بارندگی شود روی انارها ترک و لکه میافتد.
شمالیها از انار در آشپزی زیاد استفاده میکنند. آنها در اول فصل انار دانههای آن را میچینند و خشک میکنند و شکم مرغ و ماهی را با آن پر میکنند.
بعضیها هم انار تازه را فریزری میکنند و زمان مصرف آن را با پیاز و سیر تفت میدهند.