این گیاه بومی گیلان بوده و از قدیم در بسیاری نقاط گیلان به صورت خودرو وجود داشته است؛ برگ‌ها و به مقدار کمتر گل‌ها اندام‌هایی هستند که مورد استفاده دارویی قرار می‌گیرند.
ترکیبات شیمیایی موجود در گلگاوزبان شامل ساپونین، موسیلاژ، رزین‌ها، تانن‌ها، کلسیم، پتاسیم و ویتامین C است و در بعضی کشورها آن را داخل سالاد می‌ریزند. گلگاوزبان را به صورت تازه یا خشک، به شکل دم‌کرده یا جوشانده می‌توان مصرف کرد.
دم‌کرده گلگاوزبان برای درمان سرماخوردگی همراه با تب، تسکین سرفه، از بین بردن ورم حفره‌های بینی، گرفتگی صدا، تنگی نفس، درد گلو و درمان ناراحتی‌های مجاری تنفسی بسیار مفید است. برای تهیه این دم‌کرده 15 گرم از برگ و مقداری گل این گیاه را داخل آب جوش ریخته و بگذارید دم بکشد.
این جوشانده را بعد از هر وعده غذایی با کمی قند و شکر نوش‌جاش کنید؛ البته به یاد داشته باشید که گل گاوزبان به علت داشتن آلکالوئید برای زنان حامله و شیرده مضر است. مصرف بیش از 5 روز مداوم این گیاه ممکن است باعث عادت شود؛ بنابراین پس از 5روز استفاده از آن در صورت نیاز، 3روز فاصله انداخته و سپس دوباره مصرف کنید.
