وی فوتبال از تیم‌های محلی بوتگن شروع کرد و در تیم‌های حرفه‌ای بورسیادورتمند و مونشن‌گلادباخ ادامه داد.
وی در سال‌های دهه ۱۹۷۰ که دوران طلایی تیم بورسیادورتمند به شمار می‌رود یکی از بازیکنان کلیدی این تیم به شمار می‌رفت. وی در سال ۱۹۷۹ از فوتبال خداحافظی کرد.
وی در دوران بازیگری‌اش ۹۶ بار برای تیم ملی آلمان‌غربی به میدان رفت که این تعداد بازی او را به یکی از روکوردداران بازی ملی در آلمان تبدیل کرده است. وی همراه با تیم ملی آلمان قهرمان جام جهانی ۱۹۷۴ مونیخ شد.
دوران مربیگری
وی پس از دوران بازیگری‌اش به عنوان مربی در تیم جوانان آلمان مشغول به کار شد. در سال ۱۹۸۶ وی به عنوان دستیار بکن باوئر به تیم ملی بزرگسالان پیوست و در سال ۱۹۹۰ به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان مشغول به کار شد.
فوگتس در سال ۱۹۹۶ توانست تیم ملی آلمان را به عنوان قهرمانی جام ملت‌های اروپا برساند. اما مرحله یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی 1998 فرانسه پایان کار فوگتس با تیم ملی آلمان بود.
دو سال بعد از جام جهانی وی سرمربی تیم بایرلورکوزن آلمان در بوندس‌لیگا شد. یک سال بعد در سال ۲۰۰۱ و پس از آن که از بایرلورکوزن اخراج شد سرمربی‌گری تیم ملی کویت را عهده دارد.
شش ماه بعد فوگتس از تیم ملی کویت جدا شد و به تیم ملی اسکاتلند پیوست. این مربی اما در مدت دو سال و نیم حضورش در اسکاتلند نتایج قابل قبولی نگرفت و با فشار هواداران و رسانه‌ها اسکاتلند مجبور به استعفا شد.
فوگتس که با دلخوری زیادی از فوتبال اسکاتلند جدا شده بود سوگند خورد که دیگر سرمربی‌گری هیچ تیمی را قبول نکند. اما در ژانویه سال ۲۰۰۷ خبرهایی در مورد پیشنهاد نیجریه به این مربی کهنه‌کار منتشر شد[بیشتر].
فوگتس بالاخره سرمربی‌گری تیم ملی نیجریه را پذیرفت و قرارداری چهارساله با این تیم بست. اما این قرارداد هم ناتمام ماندو فوگتس در فوریه همان سال از سمت سرمربی‌گری تیم ملی نیجریه استعفا داد. [خداحافظی فوگتس با سوپر ایگلز]
فوگتس در ماه مارس ۲۰۰۸ با عقد قراردی به تیم ملی آذربایجان پیوست.
