نزدیک به یک قرن پس از فاجعه غرق شدن کشتی غول پیکر "تایتانیک" که در آن 1500 نفر جان خود را از دست دادند، محققان متالورژی موفق به کشف این مسئله شدند که کیفیت نامطلوب میخ پرچ‌ها در برخی از قسمت‌های این کشتی، غرق شدن آن را سرعت بخشیده است. به گزارش آسوشیتدپرس از نیویورک، دو کارشناس متالورژی به نام‌های "تیموتی فوکی" (Timothy Foecke) و "جنیفر هوپر" (Jennifer Hooper) در تحقیقات خود اعلام کردند:
استفاده از میخ پرچ‌های با کیفیت بالا و مقاوم‌تر در بدنه کشتی می‌توانسته است غرق شدن آن را به تاخیر بیندازد و تعداد بیشتری از مسافرین نجات پیدا کنند.
تایتانیک که آن را غرق نشدنی ارزیابی کرده بودند، در پانزدهم آوریل 1912 دو ساعت و نیم پس از برخورد به قطعه یخی عظیم در آب‌های کانادا در اقیانوس اطلس غرق شد.
به گفته تیموتی فوکی و جنیفر هوپر، شرکت انگلیسی هرالد اند وولف Harland and Wolff که کار ساخت این کشتی را بر عهده داشت برای اتصال قسمت‌های عقب و جلوی کشتی که معمولا کمتر آسیب پذیر هستند از میخ پرچ‌های با کیفیت نامناسب استفاده کردند.
این دو محقق می‌گویند با برخورد کوه یخ به قسمت جلوی کشتی، شش قسمت از آن به زیر آب رفت
و اگر میخ پرچ‌ها محکم‌تر بودند، این احتمال وجود داشت که تنها پنج قسمت از بدنه کشتی به زیر آب برود و کشتی مدت طولانی‌تری به حالت شناور باقی بماند و بتوان تعداد بیشتری از مسافرین را نجات داد
و حتی اگر چهار قسمت از بدنه کشتی به زیر آب می‌رفت این احتمال وجود داشت که بتوان کشتی را تا بندر هالیفاکس رساند.
