من سال‌هاست که در سوئد و چند کشور دیگر به تدریس موسیقی و معرفی موسیقی ایران می پردازم.
حدود 18 سال است که در دانشگاه‌های سوئد علاوه بر هارمونی و کنترپوان، توانایی های موسیقی ایران را نشان می دهم. حتی چند بار کلاسی با عنوان فرهنگ و جامعه داشتم که از من می خواستند در این کلاس به معرفی موسیقی ایران بپردازم و درباره آن صحبت کنم. خوشبختانه این کلاس‌ها با استقبال روبه‌رو شد و حتی گاهی استادان نیز سر کلاس می آمدند تا درباره موسیقی ایرانی شناخت پیدا کنند.
بخش مهمی از موسیقی ایرانی در حال نابودی است. از جمله تصانیف خاطره انگیز قدیمی که از نظر موسیقیایی هم قابل ارزش هستند. من برخی از این تصانیف را هارمونیزه کرده و با پیانو و سازهای دیگر اجرا کردم که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
چون تعدادی از ملودی های ایرانی مخصوص ایران هستند و درهیچ کشور دیگری پیدا نمی شوند و برای مخاطبان خارجی این موسیقی، بسیار جدید و زیباست. به‌طور مثال دستگاه‌های چهارگاه، شور و همایون و آوازهای اصفهان و دشتی بسیار مورد توجه موسیقی‌دانان خارجی قرار گرفته است.
به‌نظر من موسیقی ایران نیز مانند ادبیات‌مان قابلیت بسیاری برای ارائه در سطح جهان دارد و باید آن را از مرزها گذراند. چون به‌نظر من حیف است که فقط ما از آن لذت ببریم. بنابراین همه موسیقی‌دانان باید به فکر معرفی موسیقی ایران به جهان باشند تا بتوانند با کمک موسیقی فرهنگ و هنر غنی ایران را به جهان معرفی کنند.
