آشنایی با پالائو

این کشور در ۸۰۰ کیلومتری شرق فیلیپین واقع شده است. تا سال ۱۹۹۴ اداره این کشور در دست ایالات متحده آمریکا بود ولی از آن سال به بعد این جزیره تحت نام جمهوری پالائو مستقل شده‌است.

پایتخت پالائو شهر ملکئوک است. آب‌های گرمسیری این کشور سبب شده طبیعت زیر دریای آن زیبا و متنوع باشد و به همین دلیل از این کشور با نام بهشت غواصان یاد می‌کنند.

سیاست در پالائو

در این کشور بر اساس قانون اساسی که در سال ۱۹۸۱ تصویب شد، رئیس جمهور هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت.

رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور در پالائو با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

دو مجلس قوه قانونگذاری این کشور را تشکیل می‌دهند. یکی مجلس سنا که ۹ کرسی دارد و نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای چهارساله انتخاب می‌شوند.

مجلس دیگر، مجلس ملی (House of Delegates) است که نمایندگان آن هم با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله تعیین می‌شوند. این مجلس ۱۶ کرسی دارد.

اقتصاد در پالائو

تولید ناخالص داخلی در این کشور 5/124 میلیون دلار است. ۹ هزار و ۷۷۷ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 2/4 درصد است. آماری از جمعیت زیر خط فقر این کشور در دسترس نیست. در سال ۲۰۰۵ نرخ تورم در پالائو 7/2درصد بود. گردشگری یکی از مهمترین منابع درآمدی مردم این کشور است.

محصولات صادراتی این کشور شامل حلزون، ماهی تن، مغز نارگیل و پوشاک است که به کشورهای آمریکا، ژاپن و سنگاپور صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، شوخت، آهن‌آلات و مواد غذایی است که از کشورهای آمریکا، سنگاپور، ژاپن و کره جنوبی وارد می‌شود.

مردم در پالائو

جمعیت این کشور حدود ۲۱ هزار نفر با میانگین سنی ۳۲ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۴ سال و برای مردان ۶۸ سال است.

زبان‌های رسمی این کشور شامل پالائون که در همه جزیره‌ها به جز سونسورال رایج است، انگلیسی که در همه جزیره‌ها رایج است، توبی در جزیره توبی و انگوار در جزیره انگوار است.

ارتباطات در پالائو

در این کشور هیچ تلویزیونی که از داخل کشور رله شود، وجود ندارد. مردم این کشور اغلب از تلویزیون‌های کابلی و ماهواره‌ای که اغلب از آمریکاارسال می‌شود استفاده می‌کنند.

پالائو در یک نگاه