در سال 1908 گروهی از بازیکنان حاضر در باشگاه میلان تصمیم گرفتند که با جدایی از این تیم، تیم جدیدی تاسیس کنند و با دیگر همبازیان سابق خود که در میلان مانده بودند، رقابت کنند.
باشگاه میلان پس از مدتی به تیم ای سی میلان تبدیل شد و در این سو تیم اینترناسیونال تولد خود را در دنیای فوتبال جشن گرفت. انتخاب این نام بر اساس تصمیم اعضای باشگاه صورت گرفته بود.
در حقیقت از همان ابتدا قرار شد که اینتر برای همه بازیکنان ایتالیایی و غیرایتالیایی خانه تازه‌ای باشد و در جذب بازیکنان خارجی هیچ محدودیتی در نظر گرفته نشد تا اینتر رسماً با هر گونه نژادپرستی مخالفت کرده باشد.
آبی و مشکی‌های میلان بسیار زودتر از حد تصور به جاده افتخار گام نهادند.
این تیم تنها 2سال پس از تاسیس و در سال 1910 میلادی به اولین عنوان قهرمانی در لیگ باشگاه‌های ایتالیا (کالچو) دست یافت.
در سال ۱۹۵۵، آنجلو موراتی که از مردان سرشناس ایتالیا بود ریاست اینتر را بر عهده گرفت.
حضور موراتی در اینتر با پایان دوران آلفردو فونی همراه بود. موراتی در ابتدای حضور خود در اینتر چند مربی عوض کرد تا اینکه تصمیم گرفت هدایت باشگاه را به یک نابغه و تئوریسین آرژانتینی به نام هلنتینو هرارا بسپارد.
هرارا در سال ۱۹۶۰ اینتر را تحویل گرفت و شروع به ساختن تیمی جوان و بی رقیب کرد. تیم او سال اول در رتبه سوم ایتالیا ایستاد، سال دوم نایب قهرمان شد و در سال سوم اسکودتو را بدست آورد تا نشان دهد تفکراتش در حال به بار نشستن است.
پس از جا افتادن تفکرات هرارا در تیم، اینتر با بازیکنانی نظیر فاکتی، ماتزولا، سوارز و کورسو دیگر از بام ایتالیا و اروپا پایین نیامد و دهه 60میلادی را به عنوان دهه اینتر رقم زد. اینتر در آن سال‌ها ۳ اسکودتو و ۴ جام بین‌المللی را بدست آورد و همان زمان بود که به اینتر لقب شکست ناپدیرها داده شد. دوران هرارا در سال ۱۹۶۸ با جدایی آنجلو موراتی از اینتر پایان پذیرفت.
این تیم با 7قهرمانی پی در پی توانست با مجموع 10 قهرمانی در لیگ ایتالیا نشان یک ستاره طلایی را روی پیراهن خود ثبت کند. این تیم در سال‌های 1971،1980،1989 نیز توانست قهرمان کالچیو شود، آنها یک قهرمانی عجیب را در سال 2005-2006 بدست آوردند. تیم یوونتوس که به دنبال فساد از سری آ اخراج شده بود عنوان قهرمانی خود را نیز از دست داد و تیم اینترصاحب جام قهرمانی شد.
از لیگ ایتالیا که بگذریم ، 5 قهرمانی جام حذفی نیز از افتخارات آبی‌های میلانی در سطح مسابقات داخلی به شمار می‌رود، اما کارنامه درخشان اینترمیلان در جام‌های اروپایی نیز بسیار دیدنی است. اینتر در تاریخ 100 ساله خود 34 حضور در رقابت‌های اروپایی داشته است.
این تیم در این حضورها مجموعاً 229 بازی انجام داده که در 116 مسابقه پیروز بوده و 59 تساوی و 54 باخت نیز حاصل عملکرد اینتر در این مسابقات بوده است.
آبی‌های میلان در سال‌های 1964و 1965 با غلبه بر تیم های رئال مادرید اسپانیا و بنفیکای پرتغال به عنوان قهرمانی جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا دست یافتند و در سال‌های 1967 و 1972 به عنوان نایب قهرمانی این مسابقات رضایت دادند.
اینتر در دهه 90 میلادی 3 بار جام یوفا را تصاحب کرده است. این تیم با شکست آ.اس.رم در فینال جام 1991 برای اولین بار جام را به خانه برد. سالزبورگ اتریش در سال 1994 دومین قربانی قهرمانی اینتر در جام یوفا بود و آبی پوشان با شکست لاتزیو در فصل 1998 این افتخار را برای بار سوم به دست آوردند. قهرمانی در دو جام باشگاه‌های جهان در سال‌های 1964 و 1965 نیز از افتخارات اینترمیلان محسوب می‌شود.
