اولین دوره برگزاری انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در 7 اسفند سال 77 با حضور پرشور مردم در پای صندوق‌های رای برگزار شد تا حقوق شهروندان از طریق تشکیل پارلمان‌های محلی محقق شود.
شورا یک اصل عقلى است که آموزه‌هاى دین اسلام در کتاب و سنت نیز بر آن صحه گذاشته است. انقلاب اسلامى ایران نیز که بر مبناى آموزه‌هاى اسلامى در چارچوب هدف سلبى خود با استبداد و خودرایى فرمانروایان به مبارزه برخاست و تحقق مشارکت عمومى مردم در تعیین سرنوشتشان را به عنوان یک هدف ایجابى برگزید، اصل ارزشمند شورا را مورد توجه جدى قرار داد و قانون اساسى هنگامى که در بیان اصول کلى حاکم بر نظام جمهورى اسلامى در اصل 6 شیوه اداره امور کشور را بر آراء عمومى مبتنى کرد و روش آن را انتخابات قرارداد، به موازات اشاره به انتخاب رئیس جمهورى و نمایندگان مجلس شوراى اسلامى، از انتخاب اعضاى شوراهاى اسلامى نیز به عنوان ابزارى براى تحقق حاکمیت مردم و تجلى اراده عمومى یاد کرده است.
این قانون در اصل هفتم نیز شوراها را از ارکان تصمیم‌گیرى و اداره امور کشور ذکر کرده است. طبیعى است وقتى قانون اساسى جمهورى اسلامى در اصول کلى خود شورا را به عنوان ابزار تجلى اراده مردم و نهاد سیاسى تصمیم گیرنده مورد پذیرش قرار داده در اصول بعدى بیشتر به آن توجه کند.
نهاد شورا با آن درجه از اهمیت عقلى و اسلامى و این میزان از تأکید قانون اساسى بر نقش و ضرورت آن در اداره امور جامعه به دلایل مختلف در 20 سال اول پس از پیروزى انقلاب چندان مورد توجه قرار نداشت به طورى که اولین انتخابات رسمى شوراها در چارچوب اجراى قانون اساسى روز 7اسفند 1377 یعنى 20 سال بعد از پیروزى انقلاب در چارچوب برنامه توسعه سیاسى و گسترش نهادهاى مدنى و مشارکت عمومى برگزار شد و حدود 185 هزار نفر اعضاى اصلى و على‌البدل از سوى مردم برگزیده شدند و بالاخره در روز 9 اردیبهشت 1378 شوراهاى شهر و روستا به طور رسمى دوره 4 ساله مسئولیت خویش را براى تحقق بخشى از حاکمیت مردم که عملى شدن آن در گرو فعالیت این نهاد است، آغاز کردند.
منبع مورد استفاده برای این مدخل
