هر بازیکن راکتی دارد که دارای صفحه‌ای از شبکه توری است. بازیکن با این راکت، توپی لاستیکی با پوشش نمدی را به زمین حریف پرتاب می‌کند. بازیکن یا تیمی که زودتر امتیاز نهائی را به دست آورد برنده‌است.
این ورزش ابتدا در بریتانیا و بیشتر میان اشرافزادگان رایج بود و سپس به سایر کشورهای انگلیسی‌زبان رفت و اکنون در همه کشورها انجام می‌شود.
تنیس از ورزش‌های المپیک است. در برخی از کشورها به آن تنیس میدانی می‌گویند تا از ورزش دیگری به نام تنیس شاهی که در سالن و در زمینی با ابعاد متفاوت بازی می‌شود و همچنین تنیس روی میز (که در برخی کشورها با نام پینگ پنگ) متمایز گردد.
ورزش تنیس طی قرون ۱۲ و ۱۳ میلادی ابتدا در کشور فرانسه ابداع شد. اما ارائه جدی این ورزش در سال ۱۸۷۲ بود که توسط هاری جم این ورزش در شهر لمینگتن انگلستان به مردم معرفی شد.
در سال ۱۸۷۷، اولین بار در دنیا مسابقات تنیس با مقررات و قوانین بخصوصی در زمین‌های تنیس باشگاه تنیس و کریکت ال انگلند ویمبلدون برگزار شد، محلی که بعدها به بزرگ‌ترین مکان برگزاری مسابقات تنیس دنیا تبدیل شد.
ظهور ورزش تنیس در ایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد. پیش از این در فاصله سال‌های ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۸ باشگاه بوستان ورزش با چندین زمین تنیس در نزدیکی ورزشگاه شهید شیرودی فعلی به مدیریت شکوهی گشایش یافت.
ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه سابق) نیز همزمان با ورزشگاه بوستان ورزش با یک زمین تنیس در محل کنونی افتتاح و نخستین مسابقات قهرمانی تنیس کشور در سال ۱۳۱۸ در همین ورزشگاه برگزار شد.
ورزش تنیس بخاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان رونق خاصی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم‌های آبادان و تهران به سال‌های ۱۳۱۷-۱۳۲۰ برمی‌گردد. پس از جنگ جهانی دوم مسابقات قهرمانی تنیس کشور تا سال ۱۳۲۲ جریان داشت که برادران نعمانی (هانری و ژوزف) در صدر بازیکنان قرار داشتند.
از سال ۱۳۲۲ تا ۱۳۳۲مقام قهرمانی تنیس کشور در اختیار ژرژ آفتاندلیان قرار داشت. اولین سالی که ایران در جام دیویس شرکت کرد سال ۱۹۵۹ بود.
مهم‌ترین مسابقات این رشته ورزشی ۴ گرند اسلم است که هر سال برگزار می‌شود:
- تنیس آزاد آمریکا
- تنیس آزاد استرالیا
- تنیس آزاد فرانسه
- تنیس قهرمانی ویمبلدون
