وی در سال 1332 در کنکور دانشگاه تهران رتبه پنجم را کسب کرد و به تحصیل علم طب پرداخت و پس از شش سال با رتبه اول موفق به اخذ درجه دکتری شد.
دکتر سیادتی که از دانشجویان استاد فقید دکتر محمد قریب بود، شیفته اخلاق و تقوا و شخصیت دکتر قریب شد و همین مسئله او را به رشته اطفال علاقه‌مند کرد و در نتیجه به این رشته روی آورد؛ او از محضر استاد قریب هم علم و هم اخلاق پزشکی را آموخت و در سال 1341 متخصص اطفال شد.
دکتر سیادتی که نمی خواست استاد را ترک کند، ابتدا در بیمارستان هزار تختخوابی و سپس از سال 1347 در مرکز طبی کودکان در بخش عفونی مشغول به کار شد و دانشجویان از درس‌های وی بهره‌مند می‌شدند.
وی از سال 1360 به ریاست بخش عفونی مرکز طبی کودکان منصوب شد.
دکتر سیادتی در سال 1365 به آمریکا رفت و در دانشگاه تگزاس نزد پرفسور فیلیپ برونل به تحقیقات ویروس‌شناسی درمورد سرخک و آبله مرغان و به یادگیری تکنیک‌های آزمایشگاهی مختلف پرداخت.
او در سال 1367 به دریافت درجه استادی دانشگاه تهران نائل شد.
وی با کمک دکتر مرندی وزیر وقت به پایه گذاری 9 رشته فوق تخصصی در رشته بیماری‌های کودکان همت گماشت.
او در سال 1375 در انتخابات نظام پزشکی حداکثر آرا را به خود اختصاص داد و از آن زمان تاکنون به عنوان عضو هیأت مدیره، عضو شورای عالی هیأت بدوی نظام پزشکی تهران بزرگ، منشا خدمات زیادی به پزشکان و افراد جامعه بوده است.
وی از سال 1360 تاکنون عضو دبیر هیأت ممتحنه و ارزشیابی و یا به عبارتی بورد رشته تخصصی کودکان و همچنین رشته فوق تخصصی عفونی کودکان بوده و در سامان دهی امتحانات تخصصی نقش موثری ایفا کرده است.
وی در سالهای اول بعد از انقلاب در مجتمع آموزشی پژوهشی وزارت بهداری مدیر گروه 5 بیمارستان اطفال تهران بود و نگذاشت روند علمی و آموزشی این بیمارستان‌ها که با رفتن اساتید به خارج از کشور دچار کمبود شده بود لطمه ببیند.
وی علاوه بر تدریس، 31 تحقیق در رشته عفونی اطفال انجام داد و به نوشتن و راهنمایی 65 مقاله و رساله پزشکی همت گماشت. این پزشک حاذق 18 کتاب پزشکی را تهیه و یا تالیف کرد.
وی عضو آکادمی اطفال آمریکا به مدت 14 سال و دبیر و عضو هیأت مدیره انجمن پزشکان کودکان ایران، عضو کمیته امتحانات پزشکان خارجی، کمیته 5 نفری بررسی علمی دانش آموختگان پزشکی خارج از کشور، شورای عالی پزشکی برای اعزام به خارج از کشور، گروه پزشکی شورای عالی برنامه ریزی، عضو گروه آموزشی بازآموزی متخصصان کودکان و بسیاری از کمیته‌های دیگر عهده دار بود
