اکثریت بزرگسالان دارای شکلی از بیماری لثه هستند.
دهان ما مملو از باکتری‌هاست، که به همراه بزاق و ذرات غذایی، "پلاکی" چسبنده و بی‌رنگ را روی دندان‌ها تشکیل می‌داد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به خلاص شدن از این پلاک کمک می‌کند.
پلاکی که از روی دندان‌ها برداشته نشود، سفت می‌شود، و به "جرم" آکنده از باکتری بدل می‌شود. این باکتری‌ها باعث التهاب لثه‌ها می‌شوند که به آن "ژنژیویت" می‌گویند.
اگر ژنژیویت درمان نشود، ممکن است پیشرفت کند و به "پریودنتیت" بدل شود، که مشخصه آن عقب‌رفتن لثه‌ها از روی دندان‌ها و ایجاد حفره‌های عفونی است. به دنبال آن سموم باکتریایی و آنزیم‌های بدنی مقابله‌کننده با عقونت شروع به متلاشی‌کردن استخوان و بافت همبند نگهدارنده دندان‌ها می‌کنند.
اگر پریودنتیت درمان نشود، استخوان‌ها، لثه‌ها و بافت همبندی که از دندان‌ها حمایت می‌کنند، نابود می‌شوند. در این مرحله از بیماری، ممکن است دندان‌ها بیفتند.
HealthDay News, 15 Feb., 2009
