فضاپیمای دیسکاوری (Space Shuttle Discovery) نام یکی از ۳ فضاپیمای در حال استفاده سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا (ناسا) است که ماموریت ارسال فضانوردان و قطعات فنی ایستگاه بین المللی فضایی را به عهده دارد.
نسل کنونی شاتل‌های آژانس فضایی آمریکا (ناسا) از جمله دیسکاوری در سال 2010 میلادی بازنشسته خواهند شد.
در سال 2008 شاتل دیسکاوری چهارمین و آخرین بخش از فناوری تبدیل نور خورشید به الکتریسیته را به ایستگاه بین‌المللی فضایی برد.
این سفینه دو بال متشکل از سلول‌های خورشیدی برای تولید الکتریسیته و یک رادیاتور را که وزن آن‌ها به ۱۴ تن می‌رسد به ایستگاه فضایی حمل کرد.
دیسکاوری در این مدت 217 بار به دور زمین گردش کرد و مسافتی بیش از 9 میلیون کیلومتر را در فضا پیمود و این سفینه پیش از آنکه از سرعت خود برای فرود بکاهد با سرعتی 20 برابر سرعت صوت وارد جو زمین شد.
در این ماموریت 7 فضانورد سفینه دیسکاوری بخش اصلی آزمایشگاه کیبو متعلق به کشور ژاپن را روی ایستگاه بین‌المللی فضایی طی 3 راه پیمایی فضایی نصب کردند.
در جریان ماموریت آخر دیسکاوری در ماه نوامبر سال 2008، قطعه کوچکی از یک دریچه ترک برداشت.
ترک این دریچه هیچ خطری برای شاتل و خدمه آن ایجاد نکرد اما سازمان فضایی آمریکا می‌خواست مطمئن شود که بروز دوباره چنین اتفاقی عواقب دیگری نداشته باشد.
شاتل دیسکاوری نخستین سفینه از این نوع بود که از زمان انهدام شاتل کلمبیا در بهمن ماه سال 1381 به فضا پرتاب شد.
شاتل دیسکاوری در سال 2009 برای انجام یک ماموریت 14 روزه از پایگاه کندی فلوریدا در آمریکا به فضا پرتاب شد [دیسکاوری به فضا پرتاب شد].
