اجزای متشکله رودخانه مرزی بین ایران و عراق (اروند رود)، عبارتند از: فرات، دجله و کارون.
رودخانه فرات از بلندی‌های سرزمینی قفقاز (ارمنستان)، سرچشمه می‌گیرد. این رودخانه از پیوستن رودهایی که از فلات ایران و کشور کنونی ترکیه، سرچشمه می‌گیرند، تشکیل می‌شود.
کمابیش ۶۰ درصد از آب رودخانه دجله از کوه‌های زاگروس (ایران) سرچشمه می‌گیرد با توجه به آبدهی دجله و فرات، حدود ۴۰ درصد از آب رودخانه‌ای که از پیوستن این دو رودخانه تشکیل می‌گردد، از سرزمین کنونی ایران تامین می‌شود.
میزان زیادی از آب رودخانه‌های فرات و دجله، در اثر سد سازی‌های زیاد بر روی آن‌ها، کاهش یافته است. اما، اروندرود هنگامی ارزش واقعی کشتی‌رانی پیدا می‌کند که رودخانه کارون، یعنی بزرگ‌ترین رودخانه‌ی ایران، بدان می‌پیوندد.
سرزمین میان‌رودان (بین‌النهرین) که پس از جنگ جهانی اول و متلاشی‌شدن امپراتوری عثمانی، حکومت جدیدالولاده عراق بر پایه برنامه‌ریزی‌ها و سیاست استعماری؛ کشورسازی انگلستان، بر پهنه آن زاده شد، میان دو رودخانه بزرگ غرب آسیا، یعنی دجله و فرات، قراردارد.
این رود از همریزش رودهای دجله، فرات و سپس کارون تشکیل شده است. دجله و فرات پیش از پیوستن به کارون در شهر قرنه در ۳۷۵ کیلومتری جنوب بغداد به هم می‌پیوندند.
درازای اروند رود از قرنه تا ریزشگاه آن در خلیج فارس ۱۹۰ کیلومتر است. ریزشگاه اروند رود در میان شهر ایرانی اروندکنار و شهر عراقی فاو است.
ایران و عراق در ۱۵ اسفند سال ۱۳۵۳ طی معاهده ۱۹۷۵ الجزایر ژرفگاه اروندرود را به عنوان خط مرزی میان دو کشور تعیین کردند.
