مانچینی فوتبال خود را به عنوان مهاجم در سال 1981 در تیم اف. ث. بولونیا آغاز کرد و در اولین فصل حضورش، 30 بازی انجام داد و 9 گل زد. بین سال‌های 1982 و 1997 برای سمپدوریا جنوا بازی کرد و آنجا در مجموع به همراه زوج خط حمله خود، جان لوکا ویالی نقش عمده‌ای در این‌که این سال‌ها به موفق‌ترین سال‌های تاریخ باشگاه تبدیل شود، داشت.
مانچینی در 242 بازی لیگ برای جنوا به میدان رفت و در آن مدت 132 گل به ثمر رساند. چهار بار با این تیم قهرمان جام حذفی ایتالیا شد و در سال 1991 تیمش را به تنها قهرمانی در سری A تا آن زمان رهنمون کرد. به علاوه جنوا با مانچینی در سال 1990 قهرمان جام در جام اروپا شد و دو سال بعد به فینال لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا رسید که در آن بازی در وقت اضافه تسلیم اف. ث. بارسلونا از اسپانیا شد.
بعد از پانزده سال بازی در جنوا،در سال 1997 به مدت سه سال به لاتزیو رم پیوست که در آنجا 87 بازی انجام داد و 15 گل هم زد. وی با این تیم در سال 2000 قهرمان ایتالیا، و دوبار در سال‌های 1998 و 2000 قهرمان جام حذفی شد. در سال 1999 نیز دوباره قهرمان جام در جام اروپا و سوپرجام اروپا شد.
در تابستان سال 2000 در لاتزیو دستیار سرمربی سوئدی این تیم، اسون گوران اریکسون شد و در ژانویه سال 2001 بازهم به عنوان بازیکن به باشگاه انگلیسی لیچستر سیتی رفت و تنها یک ماه در این تیم ماند.
در تیم ملی
مانچینی در تیم ملی ایتالیا درخششی نداشت و هیچ‌گاه نتوانست موفقیتی به دست آورد. بین سال‌های 1984 و 1994، 36 بار پیراهن تیم ملی کشورش را به تن کرد و چهار گل هم زد و با این تیم در سال 1988 درجام ملت‌های اروپا در آلمان و نیز در سال 1990 در جام جهانی در کشور خود حضور داشت. پس از اختلاف و درگیری با آریگو ساچی، پیش از آغاز جام جهانی 1994 از تیم ملی کناره‌گیری کرد.
فعالیت به عنوان مربی
بلافاصله بعد از اتمام دوران فعالیت به عنوان بازیکن، در فوریه سال 2001 سرمربی باشگاه فیورنتینا شد و در همان سال این تیم را به قهرمانی جام حذفی ایتالیا رسانید. پس از سقوط اجباری این تیم به لیگ دسته دوم، مانچینی هم در سال 2002 به لاتزیو رم رفت و دو سال در آنجا ماند و قهرمانی جام حذفی سال 2004 را برای این تیم به ارمغان آورد. به علاوه توانست تیمش را راهی لیگ قهرمانان اروپا کند که البته در همان مرحله اول حذف شدند.
روبرتو مانچینی از سال 2004 تا 2008 سرمربی اینتر میلان بود و در اولین فصل حضورش در این تیم، قهرمان جام حذفی و سوپرجام ایتالیا شد. فصل 2006-2005 اینتر میلان تحت هدایت وی قهرمان سری A شد، فصلی که در آن، یوونتوس تورین و آ. ث. میلان به خاطر رسوایی رشوه و تبانی، به کسر امتیاز محکوم شدند. وی دراین فصل قهرمانی جام حذفی را هم یک بار دیگر به دست آورد. اینتر میلان در فصل 2007-2006 بازهم قهرمان ایتالیا شد. در 12 مارس سال 2008، مانچینی کناره‌گیری‌اش از این تیم پس از پایان فصل را اعلام کرد، اما یک روز بعد با قصد این که قراردادش را تا سال 2012 تمدید کند، حرفش را پس گرفت. مانچینی در تاریخ 29 مارس سال 2008، باوجود آن‌که به تازگی سومین قهرمانی پیاپی لیگ را کسب کرده بود، به دلیل اختلاف با بازیکنان و مدیران تیم که روز به روز هم بیشتر می‌شد، از سرمربیگری اینتر برکنار شد.
افتخارات
به عنوان بازیکن:
در تیم ملی
مقام سوم جهان: 1990
در باشگاه
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 1985، 1988، 1989، 1994، 1998، 2000
قهرمان جام در جام اروپا: 1990، 1999
قهرمان سوپرجام ایتالیا: 1991، 1998
قهرمان سری A ایتالیا: 1991، 2000
افتخارات شخصی:
بهترین بازیکن سری A ایتالیا به انتخاب فدراسیون فوتبال این کشور: 1997
جایزه "جرین دورو" به عنوان بهترین بازیکن سری آ: 1988، 1991
به عنوان مربی:
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 2001، 2004، 2005، 2006
قهرمان سوپرجام ایتالیا: 2005، 2006
قهرمان سری A ایتالیا: 2006، 2007، 2008
