تراپاتونی یکی از موفق‌ترین مربیان جهان با کسب بیش از بیست عنوان است. به دلیل موهای طلایی و نیز تاکتیک هوشمندانه‌اش، در ایتالیا به "ایل تدسکو" (آلمانی) معروف است. لقب وی نیز قهرمان است.
تیم ملی جمهوری ایرلند در یورو 2012
فعالیت به عنوان بازیکن
تراپاتونی به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای، 367 بار برای آ. ث. میلان و نیز اف. ث. وارزه به میدان رفت. تیم اصلی او میلان بود که از سال 1953 تا 1970 در آن بازی می‌کرد. وی در سال‌های 1962 و 1968 به همراه این تیم، قهرمان ایتالیا، و در سال 1967 قهرمان جام حذفی این کشور شد. همچنین در سال‌های 1963 و 1969 قهرمان جام باشگاه‌های اروپا و در سال 1968 قهرمان جام در جام اروپا شد. وی از سال 1970 تا 1971 برای وارزه به میدان رفت.
وی در مجموع 17 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را به تن کرد و یک گل هم به ثمر رساند. در این بازی که در مقابل اتریش در 9 ژوئن 1963 در وین انجام شد، ایتالیا به پیروزی یک بر صفر رسید و تک گل این دیدار را تراپاتونی در دقیقه 57 به طرزی غافلگیرکننده، با یک ضربه از روی نقطه کرنر وارد دروازه فریدل، گلر اتریش کرد. وی در جام جهانی 1962 و نیز بازی‌های المپیک تابستانی 1960 نیز حضور داشت.
فعالیت به عنوان مربی
تراپاتونی در سال 1972 مربی تیم جوانان میلان، و در سال 1974 سرمربی میلان شد. سپس در سال 1976 به یوونتوس تورین پیوست. با این تیم موفق شد در سال 1985 قهرمان جام باشگاه‌های اروپا و نیز سوپرجام اروپا، سال 1977 قهرمان جام یوفا و سال 1984 قهرمان جام در جام اروپا شود.
در سال 1986 به اینتر میلان رفت. با این تیم که در آن زمان لوتار ماتیوس و آندریاس برمه، دو ستاره آلمانی را در اختیار داشت، در سال 1989 قهرمانی باشگاه‌ها و قهرمانی سوپرجام ایتالیا را به دست آورد. در سال 1991 که یورگن کلینزمان هم به این تیم اضافه شده بود، قهرمانی جام یوفا به دست آمد. در همان سال، دوباره تراپاتونی راهی یوونتوس شد که با این تیم در سال 1993 بازهم قهرمان جام یوفا شد.
در سال 1994 برای اولین بار به خارج از ایتالیا رفت و هدایت بایرن مونیخ را به عهده گرفت. پس از یک سال مربی کالیاری کالچو ایتالیا شد و در این تیم بود که برای اولین بار در طول دوران فعالیتش، از سمت خود اخراج شد. برای فصل 97-1996 به بایرن مونیخ برگشت. در آنجا یک بار دیگر قهرمانی بوندسلیگا، قهرمانی جام حذفی 1998 و نیز قهرمانی در جام لیگا پوکال آلمان (جام اتحادیه) را برای این تیم به ارمغان آورد.
در سال 1998 عهده‌دارهدایت باشگاه فیورنتینای ایتالیا شد. در سال 2000 نیز پس از استعفای دینو زوف، سرمربی تیم ملی ایتالیا شد. با این تیم در مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی 2002 با شکست در برابر کره جنوبی از دور رقابت‌ها خارج شد و در جام ملت‌های 2004 اروپا نیز در همان مرحله گروهی حذف شد. بدین ترتیب قرارداد وی در تیم ملی تمدید نشد و وی به عنوان جانشین خوزه آنتونیو کاماچو راهی باشگاه بنفیکا لیسبون پرتغال شد. در فصل 05/2004 با این تیم قهرمان باشگاه‌های پرتغال شد. اما پس از یک سال، برای این که بتواند در کنار خانواده‌اش در ایتالیا باشد، بنفیکا را ترک کرد.
در 17 ژوئن 2005 قراردادی دو ساله با فا. اف. ب اشتوتگارت آلمان به امضاء رسانید. در آنجا در تاریخ اول ژولای 2005 جانشین ماتیاس زامر شد و در تاریخ 9 فوریه 2006 از این تیم اخراج شد. در ماه مه سال 2006 سرمربی ردبول سالزبورگ اتریش شد. درکنار وی نیز لوتار ماتیوس آلمانی کار می‌کرد که در 12 ژوئن 2007 به دلیل اختلاف‌نظر با سرمربی از سوی هیئت مدیره باشگاه اخراج شد.
تراپاتونی در 13 فوریه 2008 اعلام کرد که از ماه ژوئن همان سال هدایت تیم ملی ایرلند را به دست می‌گیرد.
افتخارات
به عنوان بازیکن
قهرمان باشگاه‌های ایتالیا: 62/1961، 68/1967
قهرمان باشگاه‌های اروپا: 63/1962، 69/1968
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 67/1966
قهرمان جام در جام اروپا: 68/1967
قهرمان باشگاه‌های جهان: 69/1968
به عنوان مربی
قهرمان باشگاه‌های ایتالیا: 77/1976، 78/1977، 81/1980، 82/1981، 84/1983، 86/1985، 89/1988
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 79/1978، 83/1982
قهرمان جام در جام اروپا: 84/1983
قهرمان باشگاه‌های اروپا: 85/1984
قهرمان سوپرجام اروپا: 1985
قهرمان باشگاه‌های جهان: 1985
قهرمان جام یوفا: 77/1976، 91/1990، 93/1992
قهرمان سوپرجام ایتالیا: 1989
قهرمان بوندسلیگای آلمان: 97/1996
قهرمان جام حذفی آلمان: 98/1997
قهرمان جام اتحادیه آلمان: 1997
قهرمان باشگاه‌های پرتغال: 05/2004
قهرمان باشگاه‌های اتریش: 07/2006
