به گزارش همشهری‌آنلاین در این مراسم که بعد از تشییع پیکر استاد از صحن تالار وحدت انجام شد، ابتدا شهرام ناظری قطعاتی را در مایه همایون و شوشتری خواند و سپس علیرضا افتخاری، نیز برای استاد پایور با نی استاد محمد موسوی آوازی در مایه شوشتری خواند.[نی‌نوازی بر مزار مولانا]
سخنان مهدی ستایشگر،نوازنده سنتور و مولف کتاب واژه‌نامه موسیقی نیز از دیگر برنامه‌هایی بود که بر سر مزار استاد فرامرز پایور انجام شد.
همین گزارش حاکیست، ساعت 9 صبح روز شنبه، پیکر استاد پایور به نزدیک تالار رسید و جمعیت حاضر در محوطه و بیرون تالار پیکر پدر سنتور ایران را بر دوش گرفته به داخل محوطه بردند.
مراسم رسمی با پیام استاد حسن کسایی ، یار دیرین استاد پایور آغاز شد که توسط سید عباس سجادی،شاعر و مدیر موسسه نغمه شهر ومجری مراسم خوانده شد.[گفت وگوی همشهری‌آنلاین با استاد حسن کسایی]
کسایی در این پیام گفته بود:نمی دانم امروز در سوگ از دست دادن هنرمندی بزرگ چون فرامرز پایور باید عزادار باشیم یا به خاطر فقیرتر شدن موسیقی کشورمان. با رفتن فرامرز پایور چراغ دیگری از موسیقی کشورمان خاموش شد.
بخش دیگر از پیام کسایی حاوی توصیه‌ای اخلاقی به جوانان برای حفظ موسیقی بود: چه، کسی بخواهد و ،چه کسی نخواهد، موسیقی همچنان خواهد ماند و این بر عهده جوانان خواهد بود تا چراغ موسیقی کشورمان را روشن نگه دارند.
پس از قرائت این پیام، عبدالوهاب شهیدی خواننده شهیر که اجراهای متعددی با مرحوم پایور و گروهش داشت، ضمن ابراز تاسف از درگذشت استاد پایور گفت: فرامرز پایور متعلق به همه مردم ایران بود و من این ضایعه را به همه مردم ایران تسلیت می گویم و این بیت معروف مولانا را خواند:
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود
بی همگان بسر شود بی تو بسر نمی شود
محمدسریر مدیرعامل خانه موسیقی نیز با دعوت مجری برنامه به عنوان سخنران بعدی مراسم به روی سن رفت و گفت: امسال سال بسیار بدی برای جامعه هنری ما بود و ما هنرمندان برجسته ای را از دست دادیم. پایور دو مرتبه ما را دچار تاسف کرد؛ نخستین بار زمانی بود که بر اثر کسالتی که برایش پیش آمد جامعه ما از ادامه فعالیت های هنری این مرد بزرگ محروم شد و دومین بار نیز امروز است که داغدار اوییم.
وی در ادامه افزود: امروز من در مورد توانایی های استاد پایور صحبت نمی کنم چرا که همه اساتید حاضر از آن آگاه هستند؛ اما باید این نکته را عنوان کنم که پایور با ورودش به موسیقی ما تحولی شگرف را در آموزش سنتور و همچنین در ارکستر نوازی به وجود آورد.
سریر همچنین گفت: وقتی به این فکر می کنم که چه چیزی باعث ماندگاری استاد پایور در ذهن همگان شده به این نتیجه می رسم که شخصیت و جامعیت هنری او باعث چنین چیزی شده است. انضباط و تعهدی که همراه با صداقت در توانایی های یک موسیقیدان عجین شود چنین شخصیتی را از او به وجود می آورد. در نسل جدید موسیقی نیز ما باید سعی کنیم شخصیت های بزرگی بسازیم؛ از نظر فنی جوان های خوبی داریم اما آموزش بزرگ پایور شخصیت سازی او بوده است.
سریر همچنین از دو عضو شورای عالی خانه موسیقی که در ایران نبودند تا در مراسم حاضر شوند یاد کرد وگفت: استاد فرهاد فخرالدینی در مسافرت به سر می برد و امروز صبح تماس گرفت و خواست تا پیام تسلیت او را به جامعه هنری ابراز کنم. استاد شجریان نیز از اینکه در ایران نیست تا در این مراسم شرکت کند ابراز تاسف کرد و درگذشت استاد پایور را به همه مردم ایران و هنرمندان تسلیت گفت.من نیز به نمایندگی از خانه موسیقی این ضایعه را به مردم هنردوست کشورمان تسلیت می‌گویم.
در ادامه برنامه هوشنگ ظریف که از جمله یاران باوفا ودیرین پایور وگروهش بود،پشت تریبون قرار گرفت و گفت: سابقه آشنایی من با استاد پایور به سال های 33- 34 باز می گردد. در آن زمان سنتور نوازان بسیاری وجود داشتند که هر کدام از جایگاه ویژه ای برخوردار بودند. اما پایور در میان همه آنها کسی بود که توانست شیوه سنتور نوازی را ارتقاء دهد.
وی همچنین با ذکر خاطره ای از فرامرز پایور افزود: در همان سال ها یک بار پایور یکی از قطعات وزیری را با سنتور برایمان اجرا کرد و همه ما را شگفت زده کرد چرا که ما فکر نمی کردیم این قطعات را علاوه بر تار بشود با سنتور نیز اجرا کرد؛ این نشان از توانایی و نبوغ و دقت او داشت.
ظریف درباره گروه پایور گفت: در گروه پایور همه اعضاء گروه همدیگر را قبول داشتند و به یکدیگر احترام می گذاشتند و این همان چیزی است که می بایست گروه های جوان از آن درس بگیرند و یکدیگر را دوست داشته باشند.
استاد محمد اسماعیلی نوازنده نامی تنبک و از همکاران سابق پایور نیز به عنوان سخنران بعدی پشت تریبون قرار گرفت و گفت: همه درباره ویژگی های هنری استاد پایور صحبت کردند؛ اما این حقیر می خواهد از داغی بگوید که فرامرز پایور با رفتنش بر دل ما گذاشت.
اسماعیلی در ادامه برنامه قطعه آوازی را با این شعر" ای ساربان آهسته ران که آرام جانم می رود" اجرا کرد. وی همچنین گفت: من به مدت 40 سال با پایور همکاری داشتم و این از افتخارات من محسوب می شود. من دو معلم داشتم که بسیار بر زندگی من تاثیر گذاشتند یکی از آنها حسین تهرانی بود و دیگری فرامرز پایور که علاوه بر موسیقی به من درس زندگی نیز دادند.[پایور؛موزیسنی که درس زندگی می‌داد]
این تنبک نواز همچنین تصریح کرد: پایور همواره بر ادب پیشه کردن در مقابل بزرگان تاکید داشت و می گفت ادب بهتر از گنج قارون است؛ همیشه هم این نکته را به کسانی که با او کار می کردند گوشزد می کرد.
وی در ادامه تصریح کرد: پایور حق بسیار بزرگی بر گردن جوان های امروز دارد. من یادم می آید وقتی شب ها در تلویزیون برنامه اجرا می کردم روزها برخی از مردم مرا با اکراه با انگشت به یکدیگر نشان می دادند. پایور این دید را نسبت به اهالی موسیقی تغییر داد و از این رو پایور حق بزرگی بر جوانان نسل امروز موسیقی کشورمان داشته و دارد که به راحتی و با افتخار کار می کنند.
بانو ارفع اطرایی از شاگردان استاد نیز ضمن تشریح موقعیت استاد پایور در موسیقی ایرانی به توصیف برخی تلاش‌های صورت گرفته توسط این استاد فقید پرداخت و گفت: استاد پایور بانی جریان مهمی در موسیقی ایران بود که امروز به طور مستقیم و غیر مستقیم همه اهالی موسیقی متاثر از آن هستند. در سنتور نوازی نیز در یک کلام پایور معیار امروز سنتور نوازی ایران بوده و هست.
سعید ثابت نیز به عنوان آخرین سخنرانی در جمع حاضران گفت: روزی خدمت استاد پایور بودم و ایشان خاطره ای از همکاری استاد صبا و حبیب سماعی نقل می کرد. در طول صحبت هایش همواره از صبا با عنوان استاد صبا نام می‌برد و صورتش سرخ می شد و این نشان از آن داشت که برای استاد بزرگی چون او استادهایش همواره و در هر جایگاهی استاد هستند و احترام فوق‌العاده ای برایشان قائل بود.
به گزارش همشهری‌آنلاین علاوه بر حضور اکثر چهره‌های نامی موسیقی ایران حضور مردم علاقه‌مند به موسیقی و استاد پایور هم چشمگیر بود،به نحوی که علاوه بر صحن تالار وحدت جمعیتی انبوه هم پشت درهای تالار گرد آمده بودند.
