عليرضا شيخ عطار
انفجارهاي چند روز اخير در قم و اهواز و تهران در آستانه انتخابات رياست جمهوري نشان از آن دارد كه موضوع مشاركت بالاي مردم در آن بيش از آنكه تصور مي شد موجب نگراني آناني است كه اين جنايت هاي تروريستي را طراحي كرده اند. به استثناي دوران ترور در فاصله سال هاي ۵۹ تا ،۶۰ در گذشته شانتاژهاي تبليغاتي و زير سئوال  بردن مشروعيت انتخابات ايران شيوه تخريب دولت ها و پارلمان هايي بود كه به واسطه آراي مردم به قدرت مي رسيدند.
در رابطه با اين اقدامات تروريستي كه پس از دو دهه در ايران شكل گرفته است اينك سه سئوال اساسي مطرح است: ۱ _ چه كسي، چه گروهي، چه جرياني و يا چه كشوري از ايجاد جو ناامني و فضاي رعب و وحشت در شرايط كنوني كشور سود مي برد؛ ۲ _ عاملان جنايات اخير به چه منظور دست به اقدامات اخير زده اند؛ ۳ _ براي جلوگيري از اين عمليات تروريستي چه اقداماتي بايد صورت مي گرفت و براي خنثي كردن نتايج آن چه بايد كرد؟
رشته اي كه اين سه سئوال را به هم پيوند مي دهد و پاسخگويي را سهل تر مي كند توجه به فضايي است كه بمب گذاري هاي اخير در آن اتفاق افتاده است. مردم ايران درحالي شاهد انفجارهاي اخير و ازدست دادن عزيزان خود هستند كه تب انتخابات لحظه به لحظه در كشور بالا مي گيرد و ارزيابي ها نشان مي دهد با نزديكترشدن به روز ۲۷ خرداد بر ميزان مشاركت و حضور مردم در صحنه انتخابات افزوده مي شود. از طرفي دشمنان داخلي و خارجي نظام در طي چند ماه اخير از همه ابزارهاي خود براي دلسردكردن مردم و ممانعت از حضور آنها در صحنه انتخابات استفاده كرده اند.
سخنان اخير رايس وزير امورخارجه آمريكا مبني بر فرمايشي و غيردموكراتيك بودن انتخابات نهم در ايران با تمسك به سست ترين استدلال ها ازجمله ردصلاحيت يكهزار نامزد كه در ميان ايشان از بيسواد تا شهرت طلب و جوياي كار زياد بودند و علي رغم آنكه در مقايسه با گذشته سطح بسيار وسيع تري از جريانات سياسي كشور در ميان نامزدهاي تاييد صلاحيت شده وجود دارند نمايانگر آن است كه آمريكايي ها از حضور و مشاركت مردم در صحنه انتخابات نهم تا چه حد ناخشنودند و تلاش مي كنند به انحاء مختلف ميزان مشاركت در صحنه انتخابات را كاهش دهند و البته اين اقدام سياستمداران آمريكا مبتني بر يك منطق سودجويانه است. آنها به آينده مي انديشند. به دولتي كه قرار است برسر كار آيد. بديهي است از رئيس جمهوري كه با مشاركت وسيع مردم و آ راي بالا به قدرت رسيده است نمي توانند امتياز بگيرند. حضور حداكثري مردم در انتخابات از يك سو پاسخ آري به نظام و تثبيت پايه هاي آن است و از سوي ديگر متضمن حمايت از رييس جمهور منتخب، ديگر فرقي نمي كند كه همه شركت كنندگان به رييس جمهور منتخب راي داده باشند يا گروهي از آنها به رقيب انتخاباتي او. مهم مشاركت حداكثري است. روشن است چنين وضعيتي مطلوب دولتمردان زياده طلب آمريكايي نيست. اما اقدامات تبليغاتي و سياسي ايشان در ايجاد روحيه نااميدي، ايجاد اين باور كه راي تو تاثيري در سرنوشت كشورت ندارد، تاكنون بي فايده بوده است. پس برخي افكار مريض مي تواند به اين نتيجه برسد كه با ايجاد جو ناامني و ترور، پشتوانه هاي نظام را از خيابان ها به پستوي خانه ها بكشاند و انتخابات بي رونق شود. در اين صورت است كه مي توان از دولت تنها مانده و بي پشتوانه بيشترين امتيازات را گرفت.
تجربه سال هاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي بارها و بارها ثابت كرده است كه مردم ايران در شرايط رعب و وحشت و ترور نه تنها صحنه سياسي را ترك نمي كنند، بلكه به عكس براي حمايت از نظام قامت راست كرده و سرنوشت خود را با سرنوشت نظام گره مي زنند. هنوز دومين و به خصوص سومين دوره انتخابات رياست جمهوري به يادمان هست، انتخاباتي كه در اوج ترورهاي سال ۶۰ صورت گرفت و صرفنظر از انتخابات دوم خرداد سال ۷۶ ركورددار بالاترين حضور و مشاركت مردم در صحنه انتخابات كشور است.
از سوي ديگر، امروز مردم ايران با گذشت ربع قرن از انقلاب اسلامي بيش از پيش مردم سالاري ديني را باور دارند و سهم خود را در تعيين آينده و سرنوشت كشور جدي گرفته اند و بحث هاي داغ محافل و مطبوعات و حتي خانواده ها و هيجان بي سابقه رسانه هاي مكتوب و الكترونيك حاكي از اين حقيقت است.
اما نيروي انتظامي و امنيتي نبايد به بهانه اين واقعيت شيرين انجام وظيفه خود را فراموش كند و حتي بر اثر سرگرم شدن به شيريني سياست و انتخابات به بهانه حضور هم قطاران، اولويت هاي خود را جابجا كند. گرچه امروز در گوشه و كنار نارضايي هايي از نحوه عملكرد روزانه نيروي انتظامي در كلانتري ها، چهارراه ها و ادارات آن، برخورد با مردم و... شنيده مي شود اما توقع مردم براي ايجاد امنيت در شرايط ويژه انتخابات و مواجه نشدن با بمب گذاري بيش از توقع ايشان از رفتار خوب و داشتن لباس آراسته و بنز الگانس نيروي انتظامي است كه البته آنها هم در جاي خود بر حق است. گرچه رواج فروش موادمخدر و زورگيري و دزدي و ناامني  معابر براي دختران و زنان دردآور است اما با داشتن فضا براي انتقاد اين درد را تا حدي مي توان تحمل كرد. ولي خدشه دارشدن امنيت ملي و اقتدار دولت آتي به علت كم شدن مشاركت ناشي از ناامني براي مسئولان امنيتي و انتظامي نابخشودني است.
مرزداران و نيروهاي اطلاعاتي و گشت هاي انتظامي و خنثي كنندگان بمب در كشور ما انسان هاي محترم و زحمت  كش و ايثارگري هستند اما توقع مردم در اين شرايط از مديران ايشان زياد است و البته به ناحق نيست. مردم مي خواهند كه در اين معدود روزهاي باقيمانده از اين مديران قول هاي اطمينان بخشي بشنوند و حساسيت فراواني را خيلي بيش از حساسيت هاي ايشان نسبت به كارناوال هاي انتخاباتي و اتوبوس هاي حامل نامزدها شاهد باشند. زيرا انتخابات نه فقط رقابت دوستان كه سابقا وزير و سردار و فرمانده بوده اند، مي باشد؛ بلكه به معني تضمين بقاي مقتدرانه جمهوري اسلامي و رسيدن آن در آينده به جايگاهي است كه شايسته آن است.