از سویی رئیس مرکز تحقیقات سیاستگذاری سلامت استان فارس، متوسط امید به زندگی در جهان را 67 سال عنوان کرد و گفت: این متوسط در ایران 6 درصد بیشتر از سطح جهانی و 72سال است.
دکتر کامران باقری لنکرانی گفت: در برخی از کشورهای پیشرفته امید به زندگی بالاتر از 82 سال است که می‌توان با ایجاد تمهیداتی فاصله 10 ساله آنها با امید به زندگی در ایران را جبران کرد.
این در حالی است که امید به زندگی در عمده کشورهای آفریقایی زیر 50 سال بوده و کشور سوازیلند با34.1 سال کمترین میزان امید به زندگی را داراست و کشورهایی مانند زامبیا، آنگولا، لیبریا و زیمبابوه قبل از این کشور قرار دارند.
در میان کشورهای توسعه یافته نیز امید به زندگی رقم بالایی را نشان می‌دهد. کشور آندورا، واقع در کوهستان‌های «پیرنه» در مرز فرانسه و اسپانیا، امید به زندگی را با شاخص 83 سال به‌عنوان نخستین کشور جهان ثبت کرده‌است و پس از آن نیز ژاپن با 82 سال در رتبه بعدی قرار دارد. کشورهای ماکائو، سان‌مارینو و سنگاپور نیز با امید به زندگی بالا در صدر فهرست کشورهای جهان قرار دارند.
کامران باقری لنکرانی در ادامه سخنانش «امید به زندگی» را یکی از 3 جزء شاخص توسعه انسانی و مرتبط با نظام سلامت و سلامت جامعه دانست و ادامه داد: سطح سواد و درآمد 2شاخص دیگر هستند که ایران در بین کشورهای متوسط جهان از رتبه 7 در شاخص توسعه انسانی برخوردار است که باید در پایان برنامه 5 ساله توسعه به شاخص کشورهای پیشرفته برسد.
وی بالاترین میزان امید به زندگی در کشور را مربوط به استان‌های تهران و گیلان و کمترین امید به زندگی را مربوط به استان سیستان و بلوچستان دانست و گفت: تفاوت میان مناطق مختلف از نظر امید به زندگی در کشوری مانند انگلستان20 سال و در ایران میان مناطق برخوردار و غیربرخوردار 10 سال ارزیابی شده است که این مسئله امیدواری به‌منظور ایجاد امکان پیشرفت در کشور را بیشتر می‌کند.
براساس آخرین گزارش‌های منتشر شده در مجله تخصصی «The Lancet» فقط در قرن21، امید به زندگی در بسیاری از کشورهای صنعتی بیش از 30 سال افزایش یافته است.
درصورتی که این روند سیر نزولی بیابد، باز هم 3نوزاد از هر 4 نوزاد دست‌کم 75 سال عمر خواهند کرد. اگر روند طولانی شدن زندگی تغییر نکند، بیشتر نوزادان متولد سال 2000 می‌توانند جشن تولد 100 سالگی را تجربه کنند. یک نوزاد از هر دو نوزاد متولد 2007 در آلمان 102 ساله و در ژاپن 107 ساله خواهد شد.
براساس آمار رسمی سازمان بهداشت جهانی میانگین سن امید به زندگی در کشورهای توسعه‌یافته در زنان 84.6 و در مردان78.6 سال است و در کشورهای توسعه نیافته در زنان 67 و در مردان 65 سال است. براساس آخرین سرشماری که انجام شده، حدود7.27درصد از جمعیت کشور ایران را سالمندان تشکیل می‌دهند که این میزان تا ۲۰ سال آینده به14.7درصد خواهد رسید.
این در حالی است که هنوز اقداماتی برای این قشر از جامعه انجام نشده و با دوبرابرشدن این قشر، میزان خدمات همچنان اندک است. کارشناسان همچنین تخمین می‌زنند که حدود ۲میلیون نفر از سالمندان علاوه بر نداشتن خدمات مناسب اجتماعی، تحت پوشش هیچ‌گونه بیمه درمانی نیستند.
گفتنی است، امید به زندگی در ایران پس از انقلاب از 56 سال به 72سال افزایش یافته است. با این حال رتبه جهانی شاخص امید به زندگی در ایران چندان مطلوب نیست و این امر نیازمند اصلاح سیستم سلامت در کشور است.
