در این اقدام مخرب 3 هکتار از این ایستگاه تحقیقاتی به بهانه احداث جاده برای اتصال کمربندی شهر نوشهر به کلی نابود شد و گونه‌های نادری نظیر سرو شیرازی، سرو گریان، افرا، سپیدار، راش، تاکسدیوم (دارتالاب)، توسکا، صنوبرهای پایه مادری، انواع اکالیپتوس و سوزنی برگ‌ها قربانی این عملیات شدند.
رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران در گفت‌وگو با همشهری ضمن اعلام این خبر افزود: ساعت 7:30 صبح دیروز اداره کل بنادر و کشتیرانی استان مازندران بدون اخذ مجوز و به‌صورت کاملا غیرقانونی با چند دستگاه لودر و شمار قابل‌توجهی نیروی انسانی از شمال و جنوب وارد باغ گیاه‌شناسی شده و با تخریب 3 هکتار از عرصه‌های این باغ خسارات جبران‌ناپذیری را به آن وارد کردند.
این در حالی است که این باغ با 70 سال قدمت، 35 هکتار مساحت دارد و در همین مساحت ناچیز، بیش از 350 گونه گیاهی نادر جهان که از اقصی نقاط کشور و جهان با مشقات فراوان جمع‌آوری شده و همچنین بیش از 50 هزار گونه خشک گیاهی که از سطح کشور با صرف هزینه‌های فراوان جمع‌آوری شده به‌صورت خشک در این مرکز نگهداری می‌شود.
افزون براین، آزمایشگاه‌های متعدد و سایت اداری و چند واحد مسکونی مربوط به کارکنان در این ایستگاه وجود دارد. این موارد روی هم قابلیت و استعداد‌های فراوان و بی‌نظیر تحقیقاتی و پژوهشی را برای این ایستگاه رقم زده است و برهمین اساس به جرات می‌توان ادعا کرد که آموزش کشاورزی و منابع طبیعی در کشور وابسته به این باغ است و نظیری برای آن وجود ندارد.
دکتر محمد امینی ضمن ابراز تأسف از چنین اقدامات غیرمسئولانه‌ای تصریح کرد: با وجود آنکه با پیگیری مسئولان ذیربط و با دستور دادستانی این عملیات مخرب متوقف شده است اما متصرفان ایستگاه تحقیقاتی، اطراف 3هکتار تخریب شده را حصار کشیده‌اند و با استفاده از گارد حفاظت حتی به کارکنان و نیروهای ایستگاه هم اجازه ورود نمی‌دهند.
وی درخصوص پیشینه این طرح گفت: نزدیک به 8 سال پیش اداره کل بنادر و کشتیرانی برای دسترسی بندر نوشهر به کمربندی، طرح احداث این جاده را مطرح کرد که به‌دلیل عبور آن از داخل باغ گیاه‌شناسی با مخالفت سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی کشور، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران مواجه و به همین دلیل اجرای آن از دستور کار خارج شد؛ به‌ویژه آنکه علاوه بر سازمان‌های یاد شده، سازمان حفاظت محیط‌زیست و میراث فرهنگی هم با این طرح مخالفت کردند، زیرا این باغ در زمره آثار ملی ثبت شده است و به همین دلیل هیچ توجیهی برای تخریب آن وجود نداشت.
امینی در ادامه خاطرنشان کرد: در این ایستگاه تحقیقاتی که به‌حق از آن به‌عنوان مهم‌ترین پشتوانه تمام دانشکده‌های کشاورزی و منابع طبیعی کشور یاد می‌شود صرف‌نظر از طرح‌های بی‌شمار تحقیقاتی که به سرانجام رسیده است تمامی فارغ‌التحصیلان این دو رشته در طول تحصیل خود حداقل یکبار از این باغ دیدن کرده‌اند و درواقع بخشی از حافظه و تاریخ گیاه‌شناسی کشور محسوب می‌شود، با این همه با آنکه چند گزینه برای مصون ماندن این باغ به متولیان احداث جاده پیشنهاد شد اما با پشت پا زدن به تمام این گزینه‌ها، بخشی از باغ را تخریب کرده و بیم آن می‌رود بخش‌های دیگر را هم قربانی احداث جاده کنند.
