نواختن این ساز در کشور چین رواج دارد اما مورد علاقه مردم ملیت‌های اویغور، تاجیک و ازبک نیز هست.
در نتیجه تبادلات گسترده اقتصادی و فرهنگی ملیت‌های سین جیان و نواحی داخلی، اویغورها بر اساس آلات موسیقی موجود ملی خود انواع سازهای جدیدی خلق کردند و ژواپ یکی از این سازهاست که تاکنون رایج بوده است.
جنس این ساز از چوب است و شکل ظاهری آن بسیار غیر عادی است. بخش بالائی آن را بدنه باریک ساز با سر پیچیده تشکیل می‌دهد و در بخش پائینی آن یک جعبه تقویت کننده صدا به شکل نیم گوی قرار دارد.
ژواب انواع گوناگونی دارد ازقبیل: ژواب 3 تار، ژواب 9 تار و غیره. معمولا با تار اول ریتم‌ها نواخته می‌شود و بقیه سیم‌ها، سیم‌های تقویت کننده صدا هستند.
ژواب با کیفیت صوت رسا، روشن و خاص و قدرت عظیم بیان و تظاهر معمولا درتکنوازی، گروه نوازی و یا همراهی ترانه شرکت کاربرد دارد.
نوازنده ژواب در موقع اجرا چه نشسته و چه ایستاده، باید بدن خود را راست نگهدارد و ساز را جلو سینه خود گذاشته جعبه ساز را در وسط بازوی راست قرار داده و بلا فاصله دست چپ بین انگشت‌های شصت و نشانه، تیرساز را گرفته با انگشت‌ها روی سیم فشار دهد و صوت را انتخاب کند.
ژواب از نظر ظاهر و جنس انواع گوناگونی دارد و با اینکه مردم ملیت‌های اویغور، تاجیک و ازبک همه در منطقه خود مختار سین جیان اویغور زندکی می‌کنند ولی ساز ژواب در میان مردم هر ملیت شکل و حتی اسم خاص آن منطقه را دارد.
انواع ژواب در بین مردم ملیت اویغور به ژواب کاشغر، ژواب نوع جدید، ژواب دولان و ژواب چوپان تقسیم بندی می‌شود و هر نوع خصوصیات خود را دارد.
