تپه یا تُنب واژه‌ای فارسی به معنی ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل، تپه، توده، نجد و ربوه است و در پارسی دری و در برخی گویش‌های محلی به کار رفته‌است.
برخی از تپه‌های باستانی در ایران ۹ تا ۱۰ هزار سال قدمت دارند.
در مجله تپه، به معرفی برخی از تاریخی‌ترین تپه‌های پرداخته‌ایم که در زیر قابل کلیک هستند.
