تعدد مراجع تاثیرگذار در فضای فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور و به تبع آن کلیت فضای مجازی در بسیاری از موارد نه تنها منجر به عدم‌حصول نتیجه مطلوب شده بلکه آشفتگی‌ها و نابسامانی‌هایی را نیز سبب شده است. با تبدیل شدن فضای سایبری به یکی از عرصه‌های رویارویی دولت‌ها و تلاش جهانی برای استیلا بر این فضا، می‌طلبد که کشورمان نیز خود را در این زمینه تجهیز کند.
ولیکن پراکندگی سیاستگذاری‌ها در این حوزه و عدم‌وجود مرجع یا متولی برای سامان‌بخشی این فضا، تاکنون از حضور مؤثر کشورمان جلوگیری کرده است.از دیگرسو، فضای مجازی نیز همانند فضای حقیقی بر مولفه‌های متعددی استوار است که یکی از آنها اطلاع‌رسانی و مدیریت افکار عمومی است.
عدم‌وجود مراکز اطلاع‌رسانی و عدم‌فرهنگ‌سازی مناسب در این فضا سبب شده است که با بروز حملاتی همچون استاکس‌نت، هیچ نهادی خود را مسئول اطلاع رسانی یا پاسخگویی و روشن کردن اذهان عمومی نداند و به‌طوری که دیده شد، در این مقوله طیفی از اثبات تا انکار پیموده شد. ایجاد سازوکاری ملی و تعاملی بین همه طرف‌های ذینفع این فضا یعنی بخش دولتی، بخش خصوصی و مخاطبان و وجود مراجع اطلاع رسانی و همچنین نهادی فرابخشی برای راهبری سیاست‌های کلان، نیاز مبرم این حوزه است.
