آشنایی با سودان

سودان از شمال با کشورهای مصر و لیبی، از غرب با چاد و آفریقا مرکزی، از جنوب با سودان جنوبی و از شرق با اتیوپی و اریتره همسایه است و دریای سرخ این کشور را از   عربستان سعودی جدا می‌کند.

نام این کشور نامی عربی و به معنی سرزمین مردمان سیاه است. حدود ۷۰ درصد مردم سودان از دین اسلام پیروی می‌کنند و پیروان ادیان بومی حدود ۲۵ درصد و مسیحیان حدود ۵ درصد جمعیت سودان را تشکیل می‌دهند. پایتخت این کشور خارطوم نام دارد و دارای یک جمعیت قابل توجه از مسیحیان است.

• عمر البشیر

کشور سودان در سال ۱۹۵۶ استقلال خود را از انگلیس به دست آورد. به استثنای یک دوره ۱۰ ساله بین سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۸۳ میلادی، کشور سودان از زمان کسب استقلال دستخوش ناآرامی سیاسی و جنگ داخلی بوده است.

سازمان ملل متحد می‌گوید که در طول این جنگ‌های داخلی، که طولانی‌ترین جنگ داخلی آفریقا است، بیش از دو میلیون نفر جان خود را از دست داده‌اند و حدود چهار میلیون نفر نیز آواره شده‌اند.

اما سرانجام مردم جنوب کشور سودان ۹ ژانویه سال ۲۰۱۱ در یک همه‌پرسی درباره استقلال از بخش شمالی شرکت کردند که نتیجه آن رای ۹۹ درصدی به تشکیل کشور سودان جنوبی بود.

سرانجام پس از سال‌ها جنگ داخلی و گذشت ۶ سال از معاهده صلح، سودان جنوبی روز ۹ ژوئیه سال ۲۰۱۱ به شکل رسمی اعلام استقلال کرد و از کشور سودان جدا شد.

زمین‌های سودان دشت گسترده‌ای است و کوه‌ها و بلندی‌های آن در جنوب و دورترین نقطه غربی آن قرار دارند. سودان در منطقه مداری آفریقا است و آب و هوای آن در جنوب استوایی و در مرکز سافنا و در شمال قاره‌ای است.

سیاست در سودان

در سودان رئیس‌جمهور قدرت را در دست دارد. از سال ۱۹۸۹ تا کنون البشیر، رئیس‌جمهور سودان است. او با کمک نیروهای نظامی به حکومت دست یافت.

اعضای کابینه و حاکمان ۲۶ ایالت این کشور را شخص رئیس جمهور تعیین می‌کند. یکی از مهمترین مخالفان البشیر در سودان حسن الترابی، سخنگوی مجلس این کشور بود. در سال ۱۹۹۹درگیری‌هایی بین این دو نفر ایجاد شد و الترابی از پستش برکنار شد.

این کار البشیر سبب شد مجلس دچار آشوب شود. البشیر قوانین خاص را در کشور وضع کرد. الترابی در سال ۲۰۰۱  به جرم اخلال در امنیت ملی دستگیر و زندانی شد.

بین این کشور با چاد در سال ۲۰۰۵ جنگ درگرفت.

اقتصاد در سودان

سودان از جمله کشورهای فقیر جهان محسوب می‌شود و حدود ۸۰ درصد جمعیت سودان در بخش کشاورزی و دامداری فعالیت دارند که عمدتا به صورت سنتی اداره می‌شود.

این کشور دارای منابع نفت خام نیز هست که عمدتا در مناطق جنوبی واقع است و تولید آن در سال ۲۰۰۴ به حدود ۲۰۰ هزار بشکه در روز رسید.

تولید ناخالص داخلی سودان ۸/۱۰۷ میلیارد دلار است. نیروی کار این کشور هفت میلیون و ۴۱۵ هزار نفر است.  ۷/۱۸ درصد از جمعیت در سن کار این کشور بیکار هستند.

۴۰ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در آن ۳/۵ درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و محصولات پتروشیمی، پنبه، کنجد، احشام، بادام زمینی، صمغ عربی و شکر است که به کشورهای ژاپن (۴۸ درصد)، چین (۳۱ درصد) و کره‌جنوبی (۸/۳ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی به سودان بیشتر از کشورهای چین (۷/۱۷ درصد)، عربستان سعودی (۹ درصد)، امارات متحده عربی (۶/۵ درصد)، مصر (۲/۵ درصد)، آلمان (۱/۵درصد) و هند (۵/۴درصد) وارد می‌شود.

دارفور و سودان

دارفور بخشی در غرب سودان است که از سال ۲۰۰۳ در آن درگیری‌هایی آغاز شده است. اهالی دارفور اکثرا آفریقایی‌تبار اما پیرو دین اسلام هستند اما از نحوه اختصاص بودجه دولتی ناخرسندند و دولت را متهم کرده‌اند که در این زمینه، بین آنان و اهالی عرب تبار منطقه تبعیض قایل می‌شود.

آفریقایی‌تباران دارفور، که گروه‌های مسلحی را برای مقابله با دولت مرکزی تشکیل داده‌اند، گفته‌اند که دولت گروه‌های شبه نظامی عرب تبار ایجاد کرده و آنها را برای سرکوب آفریقایی‌تباران به کار می‌برد.

جنگ داخلی دافور تاکنون هزاران کشته برجای نهاده و چند صد هزار نفر را آواره کرده است.

مردم سودان

۳۹ میلیون و ۳۷۹ هزار و ۳۵۸ نفر در سودان زندگی می‌کنند که پس از جدایی سودان جنوبی حدود ۸/۵ میلیون نفر از جمعیت آن کاسته شد. اهالی سودان از قبایل گوناگون بعضا عربی تبار و برخی آفریقایی یا ترک تشکیل یافته‌اند که به سودان مهاجرت کرده‌اند.

میانگین سنی مردم آن ۷/۱۸ سال است. امید به زندگی در این کشور ۱۱/۴۹ سال است.
زبان رسمی کشور عربی است و زبان انگلیسی نیز در کنار زبان عربی در بعضی از ادارات دولتی بویژه در ولایات جنوبی به کار می‌رود.

واحد پول دینار سودانی است که از ۱۰ قروش تشکیل شده و اسکناس‌های ۲۵-۵۰ و ۱۰۰ دینار وجود دارد. در سودان هفته از شنبه شروع می‌شود و جمعه‌ها روز تعطیل رسمی است.

سودان در یک نگاه