مجله اینترنتی کتابخانه عمومی علوم آمریکا می‌گوید این کفش تنها از یک تکه چرم تهیه شده و طوری روی آن کار شده است که قالب پای فردی باشد که آن را می پوشد.
این کفش پر از علف های خشک بود اما باستان‌شنان نمی‌توانند با اطمینان بگویند آیا این علف‌های خشک برای گرم نگه داشتن پا بوده یا برای نگه داشتن فرم کفش.
رون پینهاسی باستانشناس کالج کورک در ایرلند که بانی اصلی این تحقیق است گفت: همچنین ما نمی‌دانیم این کفش متعلق به یک زن است یا مرد.
وی افزود: اما از آنجا که این کفش بر اساس سایزبندی اروپا سایز سی و هفت است احتمال می‌رود یک مرد در آن دوران آنرا به پا کرده باشد.
مردان آن زمان کوچکتر از امروز بودند.
غاری که این کفش در آنجا پیدا شد در استان وایوتز دزور Vayotz Dzor منطقه‌ای مرزی بین ایران و ترکیه واقع است.
از آنجاییکه محیط داخل غار خشک و خنک بوده شرایطی مناسبی فراهم شده است تا دیگر اشیایی که داخل این غار کشف شدند نیز به طور استثنایی حفظ شوند.
ظرف‌های بزرگ که ظاهرا زمانی حاوی گندم، جو، لوبیا و دیگر گیاهان خوراکی بوده‌اند از دیگر اشیایی هستند که در این غار کشف شد.
قشر ضخیمی از کود بز که کف این غار را پوشانده است از دیگر عواملی است که موجب شده است اشیا برای هزاران سال حفظ شوند و از بین نروند.
رون پینهاسی تصریح کرد ما ابتدا فکر می‌کردیم این کفش و اشیاء دیگری که در این غار کشف شدند تنها ششصد تا هفتصد سال قدمت دارند زیرا به خوبی حفظ شده بودند.
اما پس از بررسی‌های بیشتر در آزمایشگاه‌های دو دانشگاه آکسفورد در انگلیس و کالیفرنیای آمریکا به این نتیجه رسیدیم که این کفش چند صد سال قدیمی تر از کفشی است که پای مرد یخی بود که در سپتامبر سال هزار و نهصد و نود و یک به طور تصادفی در ارتفاع سه هزار و دویست متری در مرز اتریش و ایتالیا کشف شد.
قدمت این مرد یخی سه هزار و سیصد سال است.
