به گزارش واحد مرکزی خبر، این روزنامه در مقاله‌ای به قلم کارلو استرنگر در پایگاه اینترنتی خود افزود روند انزوای اسرائیل از زمان به قدرت رسیدن بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم، در سال 2009 تسریع شده است.
جامعه بین‌المللی از راهکارهای جهانی ناامید شده است: هرگاه بحث سیاست تل آویو در قبال شهرک سازی مطرح می‌شود، نتانیاهو اذهان را به سوی برنامه هسته‌ای ایران معطوف می‌کند. سیاست وی مبنی بر توقف روند صلح نیز ترفندی برای ادامه اشغال سرزمین‌های فلسطینی قلمداد می‌شود.
بحث دیگری که مطرح است اینست که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد هفتاد درصد اسرائیلی‌ها با ایجاد دو کشور فلسطین و اسرائیل موافقند. بنابراین چرا اسرائیلی‌ها در دهه اخیر همواره به تندروی روی اورده اند ؟ و چرا مردم اسرائیل کمتر ازهمیشه تمایل دارند به انتقادهای مطرح شده درباره سیاستهای اسرائیل گوش دهند؟
این مسئله را باید از این زاویه بررسی کرد که بشر وقتی مورد تهدید قرار گیرد، به خصوص تهدید اخلاقی، تمایل دارد با اصرار بر عقاید جهانی خود از نظر روانی از خود دفاع کند. سپس بحث هویت پیش می آید و هر گروهی از انسان‌ها، انتقاد خارجی از خود را مردود می داند.
این فرضیه پیش بینی می کند که حرکت اسرائیل به سوی جریانهای تندرو نشان دهنده احساس نوعی تهدید وجودی است. از نظر ناظرانی که از بیرون به قضیه می نگرند، شاید این توجیه مسخره باشد، به خصوص که اسرائیل خود را یک قدرت منطقه ای می داند که گفته می شود زرادخانه هسته‌ای بزرگی دارد در حالی که فلسطینیها حتی یک ارتش ثابت هم ندارند. اسرائیل حملات گسترده ای علیه لبنان در سال 2006 و علیه غزه در سال‌های 2008 و 2009 انجام داد، با این توجیه که ، پاسخ حملات موشکی ، تخریب در مقیاس وسیع است اما آیا این نتیجه بخش بوده است. باید گفت به هیچ وجه چون اگر این طور بود اسرائیل هر روز به سوی انزوای بین‌المللی حرکت نمی‌کرد ضمن انکه نظرسنجی ها نشان می‌دهد اسرائیل از نگرانی عمیق درباره ادامه حیات خود رنج می‌برد.
