ماجرایی که در آگوست گذشته، با فروریختن 700 هزار تن صخره کلید خورد و با گرفتار شدن 33معدنچی در عمق 700متری زمین خیلی زود به مهم‌ترین خبر رسانه‌های دنیا تبدیل شد. 69 روز قبل، با انتشار خبر ریزش یک معدن در صحرای شیلی، یکی از خبرسازترین حوادث امسال آغاز شد؛ حادثه‌ای که قهرمانان آن 33معدنچی بودند که برای زنده ماندن مبارزه کردند و توانستند طولانی‌ترین زمان زنده ماندن زیر زمین را به نام خودشان ثبت کنند.
در این مدت خبرنگاران و روزنامه‌نگاران زیادی از سراسر دنیا این حادثه را پوشش دادند تا اینکه بالاخره بعد از گذشت این مدت طولانی، روز گذشته عملیات اصلی نجات معدنچیان گرفتار آغاز شد؛ عملیاتی که از همان روزهای اول که خبر زنده‌ماندن معدنچیان گرفتار منتشر شده بود با دستور رئیس‌جمهور شیلی کلید خورده بود و نخستین مرحله آن هم حفر تونل‌هایی برای رسیدن به معدنچیان بود.
تونل باریک ابتدا به کمک مته‌های مخصوص تا محلی که معدنچیان در آنجا بودند حفر شد و از این حفره نازک بود که دوربین‌های مداربسته و مقداری مواد غذایی به‌صورت مایع برای آنها ارسال شد، در روزهای بعد با مته‌های بزرگ‌تر، این حفره بزرگ و بزرگ‌تر شد تا تیم‌های امدادی بتوانند از این تونل‌ها، کپسول‌هایی را به زیرزمین بفرستند تا به کمک آنها معدنچیان را بیرون بکشند.
پیش از بیرون کشیدن معدنچیان، مانوئل گونزالس از متخصصان امداد و نجات در معدن و روبرتو روس، پزشک متخصص از نیروی دریایی شیلی، با کپسول‌های تهیه شده به زیر زمین فرستاده شدند تا معدنچیان را برای خروج از معدن آماده کنند و خود نیز پس از نجات آنها از معدن خارج شوند.
به معدنچیان قبل از انتقال به سطح زمین مایع رژیمی قدرتمندی داده شد که توسط ناسا تهیه شده است و از حالت تهوع آنها جلوگیری می‌کند.طبق نقشه‌ای که طراحی شده بود، بعد از آنکه هر یک از معدنچیان گرفتار، درون کپسول جا می‌گرفت، به او اکسیژن وصل می‌شد و ارتباط رادیویی او با گروه امداد برقرار می‌شد، این در حالی بود که ضربان قلب، دمای بدن و تنفس آنها به‌طور منظم بررسی می‌شد تا مانع لخته شدن احتمالی خون آنها بر اثر صعود بسیار سریع شود و به این ترتیب از روز گذشته عملیات نجات آغاز شد.
کپسول نجات
نخستین معدنچی نجات‌یافته، فلورانسیو آوالوس بود. او هنگام خروج از کپسول، عینک مخصوصی به چشم داشت تا بعد از 69 روز زندگی زیر زمین، نورخورشید، چشم هایش را اذیت نکند. او پس از خروج از کپسول در حالی که از شدت خوشحالی فریاد می‌زد به سمت کودک 7 ساله خود و همسرش دوید.
دومین کسی که با کمک کپسول بیرون کشیده شد، ماریو سپولودا اسپینا بود که یک ساعت بعد از زیر زمین به بیرون انتقال یافت. فریاد خوشحالی او، حتی قبل از آنکه کپسول به سطح زمین برسد هم شنیده می‌شد، او نیز بعد از آنکه با خوشحالی به سمت همسرش رفت، قطعه سنگ‌هایی را که به‌عنوان یادگار روزهای اسارت زیر زمین به همراه خود آورده بود، به او داد.
او قبل از آنکه تیم پزشکی وی را به آمبولانس مخصوص انتقال دهند، فریاد زد:«من یک انسان خیلی خوش شانس هستم چرا که خدا از من محافظت می‌کند، من از عمق 700 متری زمین زنده بیرون آمدم».سومین نجات یافته، جوان ایلانز بود که ساعتی بعد نجات پیدا کرد. بعد از او هم جوان‌ترین معدنچی گرفتار شده که جیمی سانچز 19 ساله بود نجات پیدا کرد و به این ترتیب عملیات نجات برای بیرون کشیدن کارگران گرفتار زیر زمین ادامه یافت.
طبق برنامه‌ای که قبل از آغاز عملیات تهیه شده بود، آخرین کارگری که از معدن خارج خواهد شد لوئیز اورزا، مردی است که رهبری او کمک زیادی به حفظ روحیه کارگران برای زنده ماندن در 17 روز نخست بدون هیچ ارتباطی با دنیای خارج کرد. او در شرایطی این گروه را هدایت می‌کرد که در 48 ساعت آخر، غذای معدنچیان جیره بندی شده بود و آنها امیدی به زنده ماندن نداشتند.
به خاطر آنکه معدنچیان بیش از 2ماه در محیط تاریک معدن که دمایی بیش از 90 درجه سانتی‌گراد داشت به سر برده‌اند، لحظه بیرون آمدن آنها از کپسول اهمیت بسیار زیادی داشت؛ چرا که اگر آنها روز نجات پیدا کنند، نور خورشید به‌شدت چشمان آنها را آزار می‌دهد و چنانچه در شب به سطح زمین برسند سرمای سطح زمین برای آنها کشنده خواهد بود. به همین دلیل دوربین‌ها و ژاکت‌های مخصوصی برای آنها تهیه شده بود.
هزار خبرنگار
عملیات نجات در حالی انجام می‌شود که بیش از هزار خبرنگار از خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های مختلف جهان برای پوشش خبری این حادثه در نزدیکی معدن حاضر شده‌اند اما دولت شیلی برای حفظ حریم خصوصی معدنچیان، با استفاده از یک صفحه مخصوص، خروجی تونل را از دید حدود هزار خبرنگاری که در منطقه حاضر هستند، پوشانده است و تنها به خبرنگاران دولت شیلی و تلویزیون دولتی این کشور اجازه تصویربرداری داده شده است.
