نیکلاس مادورو معاون هوگو چاوز که در زمان بیماری وی زمام امور ونزوئلا را در اختیار داشت، از انقلابیون اصیل این کشور و همراه وفادار چاوز به حساب می‌آید.
نیکلاس مادورو، فعالیت سیاسی خود را از زمان نوجوانی با حمایت از جنبش انقلابی بولیویاری آغاز کرد و از زمانی که راننده اتوبوس بود به نمایندگی از کارگران در اتحادیه صنف حمل و نقل در کاراکاس رسما وارد سیاست شد. وی یکی از بنیان گذاران حزب سیاسی است که بعدها حزب چاوز از دل آن بوجود آمد.
مادورو در سال ۲۰۰۰ نماینده شورای ملی بود و دفاع جانانه او از سیاست‌های چاوز، او را به یکی از حامیان مورد علاقه او تبدیل کرد.
او از سال ۲۰۰۶ وزیر خارجه ونزوئلا بوده و پس از برگزاری انتخابات ماه اکتبر به معاون اولی رئیس جمهور ارتقا یافت.
مادورو در دوران تصدیش در وزارت خارجه، مدافع جدی ایده‌های چاوز بود و همراه با چاوز منتقد سرسخت مسائل جهانی با رویکرد حزب چپ بشمار می‌رفت.
او که پیش از تصدی وزارت خارجه رئیس قوه مقننه بود، پس از وزارت، پست قبلی خود را به همسرش سیلیا فلوره واگذرا کرد. فلوره اولین زنی است که در فاصله سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ ریاست شورای ملی را به عهده گرفته است.
در سال ۱۹۹۲ که چاوز در پی کودتای نظامی ناموفق خود به زندان افتاد، فلوره با هدایت تیم قضایی توانست وی را پس از دو سال، از زندان آزاد کند. فلوره در حال حاضر دادستان کل کشور است.
مادورو از اولین روزهای درمان سرطان چاوز در نیمه سال ۲۰۱۱، همراه وی بوده و اغلب با او به هاوانا سفر می‌کرده است.
در طول برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اکتبر ۲۰۱۲ در ونزوئلا، مادورو در اقدامی که نشان از وفاداری داشت، رانندگی اتوبوس حامل چاوز و همراهانش را شخصا به عهده گرفت.
پیشینه عضویت وی در اتحادیه کارگری سبب شده است نظر طرفداران چاوز به وی مثبت بوده و احترام زیادی برای او قائل باشند. از نظر دیپلمات های خارجی، مادورو بسیار خوش برخورد است و در میان همه اطرافیان چاوز بهتر می‌توان با او ارتباط برقرار کرد.
هوگو چاوز، مادورو را به عنوان جانشین خود در حزب و ریاست جمهوری معرفی کرده بود و طبق قانون اساسی ونزوئلا، اگر رئیس جمهور نتواند دولت را اداره کند معاون اول وی به طور موقت جانشین او خواهد شد.
چاوز قبل از مرگ به طرفدارانش تاکید کرده بود در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری، مادرور کاندیدای حزب متبوع‌اش خواهد بود و از مردم خواست برای تداوم انقلاب بولیواری به مادورو رای بدهند.
نیکلاس مادورو پس از مرگ هوگو چاوز، ششم مارس سال ۲۰۱۳ به عنوان رئیس‌جمهور موقت ونزوئلا انتخاب شد.
کمیسیون انتخابات ونزوئلا آوریل سال ۲۰۱۳ اعلام کرد نیکلاس مادورو با کسب ۵۰.۷ درصد آراء به‌عنوان رئیس‌جمهور این کشور انتخاب شد. انریکه کاپریلس رقیب مادورو نیز ۴۹.۱ درصد آراء را از آن خود کرد.
