به گزارش ایسنا، شهر شنبه با قلعه قاجاری داراب‌خان و شهر کاکی با مسجدجامع قاجاری‌اش چند روز پیش با زلزله لرزیدند.
هرچند این دو بنای تاریخی هر کدام دارای شاخصه‌های خاص معماری و باارزش بودند، ولی اگر با یک نگاه بدبینانه و گسترده‌تر به این اتفاق نگاه شود که این رخداد طبیعی گستره وسیع‌تری از استان بوشهر را دربرگرفته بود به جز خسارت مالی و جانی زیادی که به‌دنبال داشت نابودی هویت تاریخی این استان که خود گستره وسیعی از تاریخ کشور را در بر می‌گیرد به‌دنبال داشت.
بهروز مرباغی کارشناس معماری و شهرسازی و نویسنده کتاب «بن‌مایه‌های نوین در معماری بوشهر» درباره وضعیت آثار تاریخی بوشهر به ایسنا گفت: عمارت‌ها و بناهای بافت تاریخی بوشهر از نظر استحکام‌بخشی مانند یکدیگر نیستند؛ استحکام برخی ساختمان‌ها به اندازه‌ای است که حتی با زلزله‌ای شش ریشتری آسیب نمی‌بینند؛ ولی برخی دیگر از بناهای تاریخی با یک تکان کوچک از بین می‌روند.
وی افزود: به‌دلیل استفاده از مصالحی که با اقلیم منطقه سازگار است، برخی عمارت‌ها با یک مرمت ساده به‌گونه‌ای پابرجا و استوار می‌مانند که حتی یک زلزله شش ریشتری هم آنها را از پا نمی‌اندازد. سقف اینگونه بناها معمولا سبک است، ولی متأسفانه برخی عمارت‌های تاریخی ارزشمند که به حال خود رها شده‌اند، با یک پس‌لرزه دو ریشتری کاملا از بین می‌روند.
مدیر طرح ملی مستندسازی خانه‌های تاریخی نیز با اشاره به اینکه بیشتر خانه‌های تاریخی در بوشهر و مناطق زلزله‌زده در طول سال‌های گذشته تخریب و نابود شده‌اند، گفت: به‌دلیل استفاده از مصالح جدید و وام‌هایی که بنیاد مسکن در سال‌های گذشته به مردم داد، آنها خانه‌های تاریخی خود را تخریب کردند و خانه‌هایی با مصالح امروزی ساختند.
علیرضا گل‌گلی با تأکید بر اینکه بیشتر از اینکه نگران بلایای طبیعی برای تخریب آثار تاریخی باشیم باید نگران زلزله‌های انسانی و مدیریتی در شهرها باشیم، گفت: استحکام‌بخشی بناهای تاریخی تخریب زیادی را در بافت‌ها به‌دنبال دارد. درحالی‌که مرمت اصولی می‌تواند جلوی هر نوع تخریب را در این بافت‌ها بگیرد.
وی با تأکید بر اینکه بافت تاریخی، بافت فرسوده نیست، افزود: استحکام‌بخشی یک بنای تاریخی اگر به‌عنوان مرمت اصولی در بافت تاریخی باشد حتی جلوی تخریب را می‌گیرد. در بافت تاریخی بوشهر تخریب‌های زیادی صورت می‌گیرد که در این زمینه باید نظام کلان مدیریتی برای حفاظت از این بافت‌ها وارد کار شود. وی گفت: متأسفانه امروزه اینگونه مطرح می‌شود که در بافت‌ها و خانه‌های تاریخی نمی‌توان زندگی کرد و اینگونه بناها قابل زندگی نیستند؛ اما باید در نخستین مرحله، این دید را از بین برد.
