به گزارش ایرنا، بر اساس سنت دیرین، سالروز شهادت حضرت امام رضا (ع) که می‌رسد، بغض هزار ساله شیعه در کوچه پس کوچه‌های محله قدیمی نوغان می‌ترکد و زنان نوغانی مویه‌کنان راه حرم منور رضوی را در پیش می‌گیرند تا عقده دل بگشایند و صحنه‌ای دیگر از ارادت به خاندان نبوی را به نمایش گذارند.
نوغان یکی از شهرهای چهارگانه ولایت توس بود که قبل از شهادت حضرت امام رضا (ع) در سناباد، وجود داشته و با گسترش شهر مشهد در آن ادغام شده است و از آن جهت که مردم قدیم آن اغلب نوغان‌دار بوده و به پرورش کرم ابریشم اشتغال داشته‌اند، این محله را نوغان می‌نامند.
محله نوغان فعلی که بازمانده نوغان اصلی و قدیمی و در جوار حرم مطهر رضوی است در شمال شرقی شهر مشهد قرار دارد و یکی از مهمترین محله‌های شهر است.
بنا به مستندات تاریخی، زنان محله نوغان نخستین عزاداران حضرت ثامن‌الحجج، علی بن موسی الرضا (ع) بودند که پس از شهادت آن حضرت، در تشییع پیکر پاک ایشان حاضر شدند، بر سر و سینه زده و اشک ماتم ریختند.
نام نوغان با زنان همیشه سیاه‌پوش در غم و اندوه حضرت امام رضا (ع) گره خورده و از روز شهادت آن حضرت تا به امروز این محله قدیمی با نام مقدس ثامن الحجج (ع) و زنان سیاه‌پوش آن در اذهان ثبت و در بین مشهدی‌ها ماندگار شده است.
در نوغان که همیشه با کتیبه‌های سیاه مزین به نام حضرت امام رضا (ع) پوشیده شده است، چند روز مانده به آخر ماه صفر، مقدمات برگزاری مراسم سوگواری برای سالگرد شهادت هشتمین خورشید ولایت آغاز می‌شود، از این رو مساجد این محله توسط زنان تمیز و پرچم‌های مزین به نام مبارک آن حضرت بر در و دیوار نصب می‌شود.
در دهه آخر صفر، سفره‌های نذری زنان نوغانی به پهنای همه محله گشوده می‌شود، بوی خوش شله، شله زرد، دیگچه و پلو قیمه همه محله را پر می‌کند و زنان ظرف‌های غذای نذری را بین مردم توزیع می‌کنند.
دهه آخر صفر بر در هر خانه در کوچه‌های قدیمی نوغان پارچه‌ای سیاه به نشان محل برگزاری روضه نصب شده و هنگام غروب آفتاب که نور گنبد زرد ثامن الحجج (ع) بر این محله می‌تابد، بوی گلاب و سپند همه فضای کوچه‌ها را پر می‌کند و زنان به یاد آن غروب حزن‌انگیز که سلاله پاک نبی مکرم اسلام (ص) به زهر مامون عباسی مسموم و به آسمان عروج کرد، اشک ماتم می‌ریزند.
در چنین ایامی از سال، زنان نوغانی بر اساس سنتی هزار و 200 ساله، مقدمات عزاداری پرشور را فراهم می‌کنند، دسته‌های سینه‌زنی تشکیل می‌دهند و در سالروز شهادت حضرت امام رضا (ع) پا به حرم قدسی آن امام همام می‌نهند و در فراق مولای خود خون می‌گریند.
مراسم سالروز و شب شهادت حضرت امام رضا (ع) توسط زنان محله نوغان دلنشین و حزن‌انگیز است، فریاد «یا امام رضا (ع)» زنان از هر کوچه به گوش می‌رسد و در حالی که گروه گروه راه حرم قدسی را در پیش می‌گیرند، شیون می‌کنند و در غم جانسوز شهادت آن حضرت اشک می‌ریزند تا به جمع عزاداران در بارگاه مقدسش بپیوندند.
دسته روی زنان عزادار در سالروز شهادت حضرت امام رضا (ع) دیدنی است، آنان تابوت نمادین آن حضرت را که با پارچه‌ای سبز رنگ و مزین به نام ثامن‌الحجج (ع) پوشیده شده بر دوش می‌گیرند و روی آن را از گل‌های سرخ پر می‌کنند تا عطر خوش گل‌ها، عاشقان آن حضرت را بیقرار سازد.
امسال نیز به رسم سال‌های گذشته، ستاد سوگواره زنان نوغانی که سال‌هاست عزاداری حزن‌انگیز آنان را سازماندهی کرده است، فعال شد و زنان نوغان در قالب هیاتی با شاخه‌های گل و تابوت مزین به پرچم حضرت امام رضا (ع) رهسپار حرم مطهر رضوی شدند تا با شرکت در مراسم عزاداری، ارادت عمیق خود به هشتمین خورشید آسمان امامت و ولایت را در تاریخ به ثبت برسانند.
نظر شما