وقتي به‌عنوان كارگردان فيلم اكشن مي‌سازي، درواقع به سراغ ذات حادثه و ماجرا مي‌روي. وقتي سراغ درام اجتماعي مي‌روي گريزي از اين ماجرا نداري كه جامعه را با تمام زير و بم‌هايش مورد بررسي قرار دهي. هنگامي كه كمدي مي‌سازي بايد بداني كه مردم به چه چيزهايي مي‌خندند و چگونه مي‌توان لبخند بر لبانشان نشاند. نمي‌تواني درام تاريخي بسازي ولي درمورد تاريخ تحقيقات كافي انجام ندهي. به اين ترتيب هنگامي كه چند دهه به‌عنوان سينماگر فعاليت مي‌كني، در حوزه‌هاي مختلف صاحب نگاه و سليقه مي‌شوي.
خيلي از اتفاق‌هاي روزمره‌اي كه ممكن است بسياري از مردم از آنها به سادگي گذر كنند براي فيلمنامه‌نويس و كارگردان مي‌تواند حكم سوژه‌اي جذاب را داشته باشد. شايد به همين دليل است كه وقتي فردي با سينما زندگي مي‌كند، مي‌كوشد تا نگاهش به جامعه عميق‌تر و همه‌جانبه‌تر باشد. برخي از مردم بحق اين سؤال را از برخي همكاران من مي‌پرسند كه چرا زندگي واقعي كه در جامعه جريان دارد در فيلم‌هاي ايراني قابل مشاهده نيست؟ در پاسخ به اين سؤال بايد ابتدا به برخي حساسيت‌هاي سليقه‌اي اشاره كرد كه موجب محدوديت‌هاي بي‌دليل مي‌شود.
گاهي‌وقت‌ها يك مقام مسئول فكر مي‌كند نشان دادن دردهاي جامعه ممكن است به‌صلاح نباشد. اين را بايد عنوان كنم كه به‌عنوان فيلمساز اصلا موافق نشان دادن زشتي‌هاي جامعه و بزرگنمايي مشكلات نيستم. مردم به اندازه كافي مشكل دارند و نبايد نمك بر زخم‌هايشان پاشيد. ضمن اينكه برخي از فيلم‌هايي كه اصطلاحا آثاري «سياه‌نما» خوانده مي‌شوند اصلا براي مردم ايران ساخته نمي‌شوند.
اين فيلم‌ها مخاطبشان را در جشنواره‌هاي خارجي جست‌وجو مي‌كنند. البته اعتقاد دارم سينماگر موظف است به‌صورت متعهدانه و مسئولانه به مشكلات جامعه بپردازد. تفاوت ميان فيلمي كه سازنده‌اش تعهد اجتماعي داشته با اثري كه كارگردانش دنبال سياه‌نمايي براي گرفتن جايزه از خارج است هم آشكار است. من فيلمساز وقتي در جامعه حضور دارم و مشكلاتي چون فقر، بيكاري و انواع بزهكاري‌هاي اجتماعي را مشاهده مي‌كنم، نمي‌توانم بي‌تفاوت باشم. طبيعي است كه هنگام ساخت فيلم، برخي مشاهداتم ازجامعه به متن اثرم راه پيدا مي‌كند. به‌جد اعتقاد دارم سينما مي‌تواند نقشي مهم و اساسي در اصلاح روند حركتي جامعه ايفا كند.
هر گامي كه در جهت بهبود شرايط زيستي مردم برداشته شود را بايد غنيمت شمرد. همين فضاي سبزي كه شهرداري در سطح شهر ايجاد كرده، قطعا در افزايش نشاط اجتماعي مؤثر است. وقتي از منزل خارج شوي و جاي خرابه و مناظر زشت با پارك‌هاي زيبا و سرسبز مواجه شوي يا در مسير اتوبان‌ها فضاي سبز مشاهده كني، قطعا با حال بهتري سر كار مي‌روي. اگر به‌عنوان فيلمساز بتواني فيلمي بسازي كه مردم از تماشايش لذت ببرند و اين «لذت» هم با شيوه‌هاي سخيف و ناپسند به‌دست نيايد، گامي در جهت اعتلاي جامعه برداشته‌اي.
همه ما كه در اين سرزمين زندگي مي‌كنيم و ايراني هستيم، دوست داريم مملكتمان به سوي پيشرفت گام بردارد. دلمان مي‌خواهد هموطنان ما، خواهران و برادران ما، پدران،مادران و فرزندانمان روزهاي بهتري را درپيش داشته باشند. به گمانم هر فردي از جامعه كه شغل مشروع و شرافتمندانه‌اي دارد، اگر كارش را درست و مسئولانه انجام دهد، به پيشرفت جامعه ياري رسانده است. همكاران سينماگر من هم در اين راستا اگر بتوانند تعهد اجتماعي‌شان را در آثاري كه مي‌سازند حفظ كنند و در كنارش حس خوبي به مردم هديه دهند، به وظيفه‌شان عمل كرده‌اند. بايد بتوانيم فيلم ملموس و برخوردار از آنچه در جامعه مي‌گذرد را طوري بسازيم كه هم به واقعيت وفادار بمانيم و هم نمك بر زخم‌هاي مردم نپاشيم.
- نويسنده و كارگردان سينما و تلويزيون
نظر شما