او كه چندي پيش در مسابقات لوكزامبورگ با پرتابي به طول 65متر و 22سانتي‌متر ورودي مسابقات جهاني را به‌دست آورد، پنجشنبه رقابت خود را با ديگر رقيبان انجام خواهد داد. ملي‌پوش پرتاب ديسك آخرين نماينده ايران در مسابقات جهاني خواهد بود. حدادي البته پُراميدترين ملي‌پوش دووميداني براي كسب مدال به‌حساب مي‌آيد. او چندي پيش تمرينات خود را در آلمان شروع كرد و از آنجا نيز عازم چين شد. مسابقات پرتاب ديسك ساعت 6صبح پنجشنبه در 2گروه A و B برگزار مي‌شود و رقابت فينال نيز شنبه هفته آينده خواهد بود. پانزدهمين دوره مسابقات دووميداني قهرماني جهان از 31مرداد شروع شده و تا 8شهريور در ورزشگاه ملي پكن ادامه خواهد‌داشت.
- تفتيان: از گاتلين نترسيدم
احسان حدادي در شرايطي به چين رفت كه بقيه ملي‌پوشان دووميداني امروز به تهران برمي‌گردند. محمدجعفر مرادي، ليلا رجبي، رضا قاسمي و حسن تفتيان نمايندگان ايران در ماده‌هاي مختلف دووميداني بودند كه بدون دستاورد مهمي محل مسابقات را ترك خواهند كرد. رجبي در پرتاب وزنه بانوان در روز نخست رقابت‌ها با ركورد 17متر و 4سانتي‌متر در گروه خود نهم شد و از صعود به فينال باز ماند. مرادي در دوي ماراتن موفق به پايان مسابقه نشد و در ميان راه انصراف داد. رضا قاسمي و حسن تفتيان نيز در دوي 100متر به رقابت با حريفان خود پرداختند. قاسمي نيز در مرحله مقدماتي دوي 100متر با زمان 10.25در گروه خود ششم شد و از راهيابي به نيمه‌نهايي باز ماند.
تفتيان در دور گروهي با زمان 10.10در جايگاه چهارم قرار گرفت و به نيمه نهايي صعود كرد. او در نيمه نهايي در گروه 3با زمان 10.20هشتم شد و از صعود به فينال باز ماند. تفتيان درباره مسابقه نيمه‌نهايي كه قهرمانان دوي 100متر در اين ماده حضور داشتند، مي‌گويد: «خدا را شكر مي‌كنم كه از هيچ‌كسي نمي‌ترسم. من حتي از رقابت با يوسين بولت هم نمي‌ترسم. كاملا مشخص است كه گاتلين يك‌سري برتري‌هايي نسبت به من دارد اما اين دليل نمي‌شود كه در برابر چنين دوندگاني ضعف نشان بدهم. به همين دليل بود كه نه در مرحله گروهي و نه در نيمه‌نهايي از هيچ‌كس هيچ ترسي نداشتم و بدون استرس كار كردم. مطمئن باشيد در مراحل بعدي اگر توجه كافي مسئولان باشد و امكانات در اختيارم باشد در بين بزرگان دوي سرعت حسن تفتياني هم خواهد بود.»
تفتيان 22ساله از برخي بي‌توجهي‌ها گلايه مي‌كند و ادامه مي‌دهد: «من پله‌هاي ترقي را يك به يك پشت سر مي‌گذارم اما فقط يك «دستت درد نكند» خالي مي‌شنوم. آيا اين براي من امكانات مي‌شود؟ من ورزشكار جواني هستم كه تمام لذت و توفيق زندگي‌ام را در اين مي‌بينم كه پرچم كشورم را در عرصه ورزش به اهتزاز دربياورم اما آيا با اين اوضاع و شرايط اين هدف ميسر مي‌شود؟»
نظر شما