عروجی در اوج

مهاجرت، زندگي انسان را به سمت صلاح، فلاح و رستگاري سوق مي‌دهد اما يك شرط دارد؛ آن هم اينكه هجرت بايد يك دليل فاخر داشته باشد آن هم دليلي به عظمت و شرافت رضايتمندي خداوند متعال. همچون كساني كه با اين دليل و اين نيت در مركز عبادت و هدايت جهاني يعني مكه‌مكرمه، دور هم جمع مي‌شوند؛ اجتماعي كه در برترين زمان و مكان نيز صورت مي‌گيرد؛ چرا كه حج، هم شرافت زماني دارد و هم شرافت مكاني. و در اين ميان خوشا به حال حاجياني كه اينچنين فرصتي پيدا كردند كه جان خود را در بهترين زمان و مكان دنيا به خداي خود تقديم كنند. آن هم درحالي‌كه ذكر توحيد بر لبان آنان جاري بوده و در پاك ترين لباس و زيبا‌ترين حالت قرار داشتند. و اين اتفاق شايد ترجمه زيبايي از همان دعاهاي ماست كه خداوندا مرگ ما را در راه خود قرار ده. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسي كه در راه زيارت خانه خدا در مكه، در حال رفتن يا برگشتن، از دنيا برود، از ناله بزرگ روز قيامت در امان خواهد بود، و اگر در حال احرام از دنيا رفته باشد، لبيك گويان در روز قيامت محشور مي‌شود. اين روايت امام صادق(ع) براي خانواده جانباختگان آرامش‌بخش است؛ خانواده‌هاي داغداري كه شاعر به خوبي در اين بيت حالشان را توصيف كرده است:
چگونه آمدنت را به جاي سر در خانه
به خط اشك به سردي سنگ‌ها بنويسم
شهر مكه و اطراف آن امن‌ترين منطقه در عالم بوده و خواهد بود. ولي بي‌كفايتي و سوء مديريت آل‌سعود موجب بر هم زدن اين امنيت شده است؛ آل سعودي كه خود را كليددار كعبه مي‌خواند ولي كمترين تناسبي با صاحب كعبه ندارد و در چندين سال اخير بي‌لياقتي خود را بر همگان ثابت كرده است. آل سعود چهره سياسي و فرهنگي اسلام را خدشه‌دار كرده است و اين وظيفه همه مسلمانان جهان است كه نداي حق‌خواهي خود را به گوش عالميان برسانند تا مهر بطلاني باشد بر عملكرد آل سعود.
و در آخر، يا صاحب الزمان! صدقه مي‌دهيم براي سلامتي شما كه در ميان حجاج بوده‌ايد. كاش كه حتي به اندازه خاري در پايتان نرفته باشد.