متن کامل این بخشنامه که از سوی شیخ الاسلامی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور خطاب به همه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و استانداری‌های سراسر کشور به شرح زیر است:
«تمام وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و استانداری‌های سراسر کشوربا توجه به اعمال روش‌های مختلف در زمینه ارائه خدمات رفاهی به کارکنان از قبیل غذا، ایاب و ذهاب و مهد کودک در دستگاه‌های اجرایی با توجه به مصوبه شماره 200437/ت 39141 هـ مورخ 8 اسفند سال 86 هیأت دولت و بند 9 ضوابط اجرایی بودجه سال 1387 کل کشور، مقتضی است دستگاه‌های مذکور روش‌های انجام شده در سال 1386 را به‌عنوان روش مورد توافق و طرق معتبر موضوع تصویب‌نامه فوق‌الذکر تلقی و در جهت رفاه کارکنان ادامه دهند.»
البته از حق نگذریم که این امر نه تنها به رفاه حال کارکنان و کارمندان کمک می‌کند، بلکه از تاثیرات و مشکلات مخربی که بر همه دستگاه‌ها و ترافیک شهری می‌گذاشت نیز جلوگیری می‌کند.
با توجه به این موضوع که امسال با تورمی حدود 40 درصد روبه‌رو هستیم و نرخ کرایه تاکسی‌ها هم چیزی حدود 5/1 برابر شده است (هرچند که رانندگان موظفند تا زمان اعلام نرخ جدید تاکسیرانی همانند نرخ 86 از مسافران گرایه بگیرند، اما...) گرایش کارمندان هر روز به سمت خودروهای شخصی بیشتر می‌شد و در پی این امر گره‌های ترافیکی روزبه‌روز افزایش می‌یافت. آلودگی زیست محیطی و هوا هم که جای خود را داشت.
همچنین باید اعتراف کنیم که کارمندانی که مسیرهای طولانی را از خانه تا محل کار خود طی می‌کردند زمانی که بر سر کار خود حاضر می‌شدند نه تنها نیرو و انرژی کافی را نداشتند، بلکه حالت‌هایی همچون افسردگی، کسالت و خستگی نیز به سراغ آنان می‌آمد و سیر نزولی در بازدهی آنها مشاهده می‌شد.
همچنین اگر از بحث ترافیک و خستگی‌ها بگذریم و از لحاظ هزینه‌ها این امر را بررسی کنیم، درمی‌یابیم که کارمندان با 35 هزار تومانی که بابت حذف این امکانات می‌گرفتند، نه تنها برای صرف ایاب و ذهاب‌شان کافی نبود، بلکه کمتر از نصف مخارجی بود که این افراد صرف رفت‌وآمد خود می‌کردند و در نتیجه چیزی برای صرف ناهار نیز برای آنان باقی نمی‌ماند و بیشتر کارمندان برای کمتر کردن هزینه‌های خود در ساعات اداری از خوردن غذا فاکتور می‌گرفتند و بیماری‌های جسمی از جمله سوء هاضمه، زخم معده و... را به جان خود می‌خریدند که همین موضوع نیز خود برای دولت شامل هزینه‌های هنگفتی می‌شد.
با توجه به تمام این مسائل باید اشاره کرد که اگر این موضوع همچنان ادامه داشت باید شاهد ماندن کارمندان به‌طور شبانه‌روزی در دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های اجرایی بودیم و تنها مسئله‌ای که کمی نگران‌کننده بود، ارتباط این افراد با خانواده‌شان بود که بحمدالله با وجود اینترنت‌های پرسرعت و لوازم ارتباطی پیشرفته این موضوع نیز قابل حل بود.
حذف مهدکودک‌ها هم خود مشکلات بزرگی را در پی داشت، زیرا پس از پایان 2 ماه مرخصی مادر، مادر باید بر سر کار خود بازمی‌گشت و به آنان رسیدگی می‌کرد و کودک 2 ماه یا باید دیگر از خوردن شیر مادرش و یا مادر از تمامی حقوق ماهانه خود می‌گذشت و آن را صرف هزینه‌های مهدکودکی که در نزدیکی محل کارش بود، می‌کرد.
همچنین، تمامی این افکار قبل از به دنیا آمدن نوزاد، در زمان بارداری آن خانم کارمند نیز ممکن بود که نه تنها از لحاظ روحی و بهداشت روانی به مادر صدمه بزند، بلکه از لحاظ جسمی نیز به آن نوزاد صدمه وارد شود و امکان عقب‌افتادگی و یا نقص عضو را نیز در آن نوزاد بیشتر از دیگر نوزادان کند و این مسئله مخارج بسیار زیادی را برای دولت به وجود می‌آورد.
در پایان نیز باید گفت که با توجه به مسائلی که پیشتر مطرح شد لغو این بخشنامه از تمام جوانب نه تنها به نفع کارمندان است، بلکه از هزینه‌های بالایی که برای دولت به‌وجود می‌آمد جلوگیری می‌کند و باعث سوددهی بیشتری هم برای دولت می‌شود.
