و با هزینه‌های بعدی تا سقف 650 تا 700 ملیون هم افزایش پیدا می‌کند، افزایش قیمت بلیت امری طبیعی است و بی‌دلیل نیست که تهیه‌کنندگان علاقه داشته باشند قیمت بلیت سینما زیاد شود.
این حق مسلم تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار فیلم است چرا که تهیه‌کنندگان دستمزدها و هزینه‌های فیلم را با تورم روز می‌پردازند و طبیعی است که باید متوقع باشند این تورم را در بازگشت سرمایه خود نیز ببینند.
البته خودم چندان اعتقادی به این نظریه ندارم زیرا معتقدم هنوز نتوانسته‌ایم آشتی خوبی میان مخاطبان، فیلمسازان و سینماداران ایجاد کنیم.
اکنون به نوعی احساس می‌شود که مردم با سینما قهر کرده‌اند که بی‌شک باید در پی علل اصلی آن باشیم. اما آمار و ارقام، همگی حاکی از این است که تعداد مخاطب سینما افت شدید داشته است.
حالا در این دوره وانفسای فروش کم سینما، افزایش قیمت بلیت منجر به کاهش بیشتر بیننده نیز می‌شود.
به همین دلیل فکر می‌کنم در شرایط فعلی باید بیشتر در پی آشتی مردم با سینما باشیم تا اینکه بخواهیم دافعه ایجاد کنیم که شاید افزایش قیمت بلیت این آشتی را به تاخیر بیندازد.
بی‌شک این اتفاق خوبی برای سینمای ما نخو اهد بود و بالا بردن قیمت بلیت در حال حاضر مشکلی از سینمای کشورمان حل نخواهد کرد. همانطور که سال پیش نیز قیمت بلیت‌ها را افزایش دادیم و دیدیم که مشکلی از فروش فیلم هم مرتفع نشد.
البته در افزایش قیمت بلیت‌های سینما می‌توان یک تبصره نیز قائل شد و وآن هم این است که فیلم‌های خاص را با یک قیمت توافقی میان تهیه‌کننده و سینما دار به انجام رساند.
البته این طرح هم به شکل محدود و آن هم برای برخی فیلم‌های خاص کاربرد دارند. مثلاً سینما فرهنگ نیازی به این افزایش قیمت ندارد زیرا در این سینما هم تهیه‌کننده راضی است و هم صاحب سینما و هم مخاطب.
مشکل اصلی در بخش سینمای هنری وسینمای خاص است که مخاطب محدود دارد و برای این نوع سینما باید فکری کرد.
مخاطب خاص هم آمادگی آن را دارد که برای فیلم خاص، بیش از این مبلغ نیز پرداخت کند تا یک فیلم خوب را در یک سالن خوب ببیند، ولی اگر این موضوع را فراگیر کنیم قطعاً لطمات زیادی به سینما وارد می‌شود.
ازجمله سینماهای خاص می‌توان به سینما آزادی اشاره کرد که شرایط افزایش قیمت بلیت را دارد که البته این تغییر قیمت نباید در سالن اصلی آن صورت گیرد بلکه باید در سالن‌های فرعی باشد.
یا سالن 2 سینمای فرهنگ نیز این قابلیت را دارد. اما برای دیگر فیلم‌های سینمای ما که در طول سال فقط 2 یا 3 فیلم امکان بازگشت سرمایه دارند و حدود 15 فیلم کاملا متضرر می‌شوند، افزایش قیمت بلیت معنایی ندارد.
مقوله یارانه و نیاز سینما به یارانه، مسئله انکار ناپذیری است، چون سینمای ایران نیاز مبرم به یارانه دارد. میدان عملکرد ما محدود است و اینگونه نیست که بتوانیم فیلم‌هایمان را در 50 کشور جهان به نمایش بگذاریم.
بنابر این باید به این سینما یارانه تعلق بگیرد و اگر حمایت دولت نباشد همین سینمای فعلی را هم نخواهیم داشت. البته سینمای بدنه ما نیازی به این حمایت دولتی ندارد زیرا این نوع سینما قادر است با فروش خوبش، نیاز‌های خودش را تامین کند.
اگر شرایط مانند دهه 60 شود و دست تهیه‌کنندگان باز باشد تا در ازای تولید هر فیلم ایرانی، یک فیلم خارجی وارد کشور کنیم، ما تهیه‌کنندگان دیگر یک ریال هم از دولت یارانه نخواهیم گرفت و به راحتی هم می‌توانیم به لحاظ کمی و کیفی، سطح تولیداتمان را افزایش دهیم.
*تهیه‌کننده
