همشهری آنلاین - بهاره خسروی : «مهدی یساولی» روزنامه نگار و پژوهشگر تاریخی با اشاره به این موضوع و اسناد بر جای مانده بر آثار نویسندگان خارجی که شاهد این ماجرا بودند، می‌گوید: «هانری دالمانی، عتیقه‌شناس فرانسوی در دوره قاجار با اشاره به این که نوزادان و کودکان ایرانی از خوردن این «سم مهلک» برکنار نیستند، می‌نویسد: « از خشخاش شربت درست می‌کنند و در گلوی آنهامی‌ریزند تا بخواب روند و طولی نمی‌کشدکه این اطفال معصوم به خوردن این شربت معتاد می‌کردند و همیشه باید از آن بخورند.»
همچنین ادوارد پولاک،پزشک اتریشی دربار ناصرالدین شاه هم به این موضوع اشاره می‌کند که بسیاری خانواده‌ها «به شیرخواره‌ها اغلب شربت خشخاش می‌دهند.» او همچنین از کودکی شیرخوار یاد می‌کند که مجروح شده بود و برای پیشگیری از کزاز، به او تریاک داده بودند. این پزشک اروپایی روایت می‌کند که ایرانیان برای درمان ناراحتی‌ها و ترشحات مخاطی و سرماخوردگی‌های غشای مخاطی چند ماه مرتب به بچه تریاک می‌دهند.»
یساولی دربخش دیگر به روایت، فرد ریچاردز نقاش و جهانگرد انگلیسی در دوره قاجار اشاره دارد و می‌گوید:«او به دو روش رایج در این‌باره اشاره دارد؛ یکم، «مادر،قطعه بسیار کوچکی از تریاک را زیر ناخن خود جای می‌دهد و کودک را وادار به مکیدن آن می‌کند» و دوم، «پس از بیرون آوردن شیره خشخاش پوست آن را با قدری آب و شکر می‌جوشانند و از آن شربتی تهیه می‌کنند که پس از صاف کردن مادران آن را به کودکان خود می‌دهند تا آنها را بخوابانند». این معجون خشخاش «شربت بچه» نامیده می‌شد!
نظر شما