به گزارش همشهری آنلاین اگر قبلا به شما گفته شده است که نامزد مناسبی برای گذاشتن ایمپلنت‌های دندانی نیستید، زمان تجدیدنظر در این باره فرا رسیده است.
ایمپلنت‌های دندانی- پروتزهای دائمی که درون فک کاشته می‌شوند- در سال‌های اخیر تغییرات بسیاری پیدا کرده‌اند. ایمپلنت‌های جدیدی کوچکتری که امروزه در دسترس قرار گرفته‌اند به همان اندازه ایمپلنت‌های با اندازه عادی کارآمد هستند و به این ترتیب افراد بیشتری نامزد استفاده از ایمپلنت می‌شوند.
ایمپلنت‌های با اندازه عادی
ایمپلنت‌های معمول در واقعی یک «پست» یا پایه فلزی هستند که به عنوان ریشه دندانی مصنوعی عمل می‌کنند. این پست از تیتاتیوم ساخته شده است و با جراحی درون استخوان فک زیر خط لثه کاشته می‌شود. در روند ترمیم استخوان فک پس از کاشتن ایمپلنت، بافت استخوانی روی سطح این پایه رشد می‌کند و باعث تحکیم موقعیت آن می‌شود.
هنگامی که ایمپلنت پایدار شد، دندان پزشک بخشی دیگر از پروتز به نام «اباتمنت» abutment را کار می‌گذارد. در نهایت (تا سه ماه بعد) یک تاج یا روکش سرامیکی که با اندازه مشابه دندان شما ساخته شده است، به «اباتمنت» پیچ می‌شود یا به ان چسبانده می‌شود و دندان پروتزی جدید شما کامل می‌شود.
یک جایگزین کارآمد
این دندان پروتزی شبیه به سایر دندان‌های شماست و مانند آنها کار می‌کند. با این دندان پروتزی دیگر مشکل برداشتن و گذاشتن دوباره دندان‌های مصنوعی درون دهان وجود ندارد. این پروتز عموما حدود ۲۰ سال عمر می‌کند، اما ۲۰ درصد ایمپلنت‌ها یا روکش‌هایشان پس از حدود ۱۵ سال نیاز به نوعی تعمیر پیدا می‌کنند. همچنین در ۵ درصد موارد کاشتن ایمپلنت در استخوان فک به علت نچسبیدن استخوان فک به آن یا مشکلات بهداشت دهان و دندان بوجود آورنده عفونت، ناموفق می‌ماند.
اندازه مهم است
ایمپلنت‌های با اندازه معمول قطری بین ۳ تا ۵ میلی‌متر دارند و بنابراین باید میزان کافی از استخوان فک برای پشتیبانی از آنها وجود داشته باشد تا ایمپلنت مستحکم شود و بتواند مقدار زیادی نیرو را که در هنگام جویدن به آن وارد می‌آید، تحمل کند.
اگر میزان کافی استخوان فک برای تطابق با ایمپلنت نداشته باشید- به علت تحلیل رفتن استخوان فک پس از کشیدن دندان یا بیماری‌های لثه- دندانپزشکتان بسته به وضعیت خاص شما ممکن است با استفاده از پیوند استخوان حجم استخوان فک‌تان را افزایش دهد. این کار ممکن است ماه‌ها به طول بینجامد و هزینه زیادی برای شما به بار می‌آورد.
اما گزینه دیگر برای افرادی که استخوان فکشان تحلیل رفته است، استفاده از «مینی ایمپلنت‌ها» است که پهنایی حدود نصف ایمپلنت‌های معمولی دارند. قطر این مینی ایمپلنت‌ها بین ۱.۸ تا ۲.۴ میلی‌متر است.
مینی ایمپلنت‌ها بر خلاف ایمپلنت‌های با اندازه عادی که دارای یک «اباتمنت» هستند که که دربالای خط لثه به روکش یا تاج دندان متصل می‌شود، یک تکه هستند- یعنی «اباتمنت» درون «پست» یا پایه ادغام شده است. این ساخت یک قطعه باعث می‌شود این پروتز با وجود اندازه کوچکترش مستحکم باشد.
هزینه و میزان موفقیت ایمپلنت‌های معمولی و مینی ایمپلنت‌ها شبیه به هم است.
پیشرفت‌ها در کارگذاری ایمپلنت
پیشرفت فناوری به دندانپزشکان در کارگذاری دقیق‌تر ایمپلنت‌ها کمک کرده است. دندانپزشک پیش از آنکه زمان گذاشتن ایمپلنت را تعیین کند، یک نمایان‌سازی یا رندرینگ سه‌بعدی یا «قالب دیجیتال» از دهان و فک تهیه می‌کند.
این قالب دیجیتال به دندانپزشک کمک می‌کند تا بهترین نوع و اندازه ایمپلنت را برای بیمار و نیز محل دقیق جاگذاری آن را تعیین کند. انتظار می‌رود این فناوری کامپیوتری که در این مورد مانند سیستم مکان‌یاب جهانی (GPS) دندانپزشک را هدایت می‌کند، در چند سال آینده به بخشی استاندارد در درمان‌های دندانپزشکی بدل شود.
این فناوری جدید جاگذاری این مزیت‌های دیگر را هم دارد:
- انجام عمل‌های سریع‌تر و ایمن‌تر ممکن می‌شود، چرا که خطر جاگذاری ایمپلنت در نزدیکی عصب یا رگ‌های خونی کاهش می‌یابد.
- جراحی کمتر تهاجمی لازم خواهد بود. به جای جراحی «فلپ» که در آن دندانپزشک یک لایه از لثه را برای نصب ایمپلنت می‌برد، کامپیوتر دندانپزشک را در دریل کردن مستقیم از طریق بافت نرم به درون فک راهنمایی می‌کند.
- طراحی‌های دندان‌های کارآمدتر. نمایان‌سازی یا رندرینگ کامپیوتری به دندانپزشکان کمک می‌کنند روکش‌هایی را طراحی کنند که با الگوهای جویدن خود بیمار تطابق داشته باشد.
سودمندی برای دندان مصنوعی
مینی ایمپلنت‌ها به عنوان پایه‌ای برای نگهداری دندان مصنوعی هم به کار می‌روند. گرایش فعلی این است که دندان مصنوعی‌ها ثابت باشند و قابل درآوردن نباشند. این شکل دندان مصنوعی مانند دندان طبیعی عمل می‌کند و بیماران هم به آن علاقه نشان می‌دهند.
اما اگر قرار باشد از ایمپلنت به عنوان پایه نگهدارنده دندان مصنوعی استفاده شود، شمار بیشتری مینی ایمپلنت نسبت به ایمپلنت با اندازه عادی لازم است. بنابراین در این مورد، اگر امکان گذاشتن ایمپلنت معمولی باشد، از آن استفاده می‌شود. نصب دندان مصنوعی روی مینی ایمپلنت مشکل‌تر است و میزان شکست عمل را افزایش می‌دهد
سخن آخر
مینی ایمپلنت‌ّ‌ها با وجود مزیت‌هایشان، برای هر کسی کاربرد ندارد. این ایمپلنت‌ها گران‌تر هستند و ممکن است بیمه شما آنها را پوشش ندهد. اما اگر دندان‌های از دست رفته و فک تحلیل‌رفته‌ای دارید و می‌توایند از پس هزینه‌های مینی ایمپلنت‌ها برآیید، استفاده از آنها برای بازگردان یک یا تعداد بیشتری از دندان‌ها به یک شکلی با احساس طبیعی‌تر و راحت‌تر گزینه مطلوبی است.
منبع: خبرنامه بهداشتی هاروارد
نظر شما