به گزارش همشهری آنلاین، ناوگان اتوبوسرانی پایتخت فرسوده است. سال۹۶ تهران با حدود ۶تا۷هزار دستگاه اتوبوس به مدیریت پنجم شهر واگذار شد و ۴سال بعد در سال۱۴۰۰ مدیریت شهری جدید این ناوگان را با ۲۲۰۰دستگاه تحویل گرفت.
در چنین شرایطی که آلودگی هوا به مرز هشدار رسیده و معابر شهری در تمام ساعات با گره‌های ترافیکی مواجه است، مدیریت ششم شهر، چاره‌ای جز بهبود این ناوگان ندارد و به همین دلیل همه گزینه‌ها ازجمله تعمیر، بازسازی و حتی خرید اتوبوس‌های کارکرده اروپایی را در دستور کار قرار داده است. در واقع شهرداری تهران تلاش می‌کند از طریق واردات اتوبوس‌های دست‌دوم، فرایند بهسازی ناوگان اتوبوسرانی را تسریع و تسهیل کند؛ اما اعضای پارلمان شهری با این گزینه مخالف هستند و عنوان می‌کنند که اولویت مدیریت شهری خرید اتوبوس داخلی است. سیدجعفر تشکری هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر هم ورود اتوبوس‌های دست‌دوم را منوط به دریافت استانداردهای محیط‌زیست و پلیس راهور می‌داند و در گفت‌وگو با همشهری عنوان می‌کند که این موضوع نباید اولویت اول شهرداری تهران باشد. تشکری هاشمی که در دوران ۱۲ساله شهرداری قالیباف، سال‌ها به‌عنوان معاون حمل‌ونقل و ترافیک فعالیت می‌کرد، با تجربه بسیاری در این زمینه پا به پارلمان شهری گذاشته و چندین دلیل برای مخالفت با گزینه ورود اتوبوس‌های وارداتی و ضرورت حمایت از سازندگان داخلی دارد. گفت‌وگو با این عضو شورای شهر تهران را در ادامه می‌خوانید.
علت اصلی مخالفت اعضای پارلمان شهری با ورود اتوبوس‌های دست‌دوم چیست؟
قبول داریم ناوگان حمل‌ونقل عمومی پایتخت دچار عقب‌ماندگی ۱۰ساله است و قطعا استفاده از یک مد یا شیوه برای جبران این عقب‌ماندگی، هم زمان‌بر است و هم هزینه‌بر؛ بنابراین مدیریت شهری گزینه‌های مختلف ازجمله خرید اتوبوس‌های دست‌دوم را پیگیری می‌کند که فی‌نفسه مشکلی ندارد؛ اما در کشور شرکت‌های تولیدکننده توانمندی داریم که در سال‌های اخیر به‌دلیل نبود تقاضا خطوط تولید اتوبوس در برخی از آنها متوقف شده و امروز فرصتی است تا با استفاده از امکانات و ظرفیت‌هایشان برای بهبود وضعیت ناوگان اتوبوسرانی گام برداشته شود. با وجود این شرکت‌ها (خودروسازان)، متأسفانه تهران با چالش کمبود ناوگان حمل‌ونقل عمومی و توسعه و نوسازی ناوگان اتوبوسرانی مواجه است و اگر آنها بتوانند نیاز داخلی به اتوبوس‌های شهری را تأمین کنند، قطعا نیازی به ورود اتوبوس‌های کارکرده اروپایی نخواهد بود.
پس اولویت مدیریت شهری حمایت از تولیدات داخلی است؟
دقیقا همینطور است. وقتی ظرفیت تولید در داخل کشور وجود دارد چرا باید از ظرفیت کشورهای خارجی برای تأمین اتوبوس‌های کارکرده استفاده کرد. مدیریت شهری درصورت اعلام آمادگی شرکت‌های سازنده داخلی برای تأمین اتوبوس‌های شهری از آنها حمایت می‌کند و این کار سبب رونق چرخ اقتصادی کشور می‌شود.
گفته می‌شود ورود اتوبوس‌های دست‌دوم خارجی مقرون‌به‌صرفه است. آیا این موضوع را تأیید می‌کنید؟
به‌هرحال شهرداری تهران نمی‌تواند تنها روی اتوبوس‌های دست‌دوم و کارکرده سایر کشورها متمرکز شود و به سایر ظرفیت‌ها توجه نکند. براساس بودجه پیش‌بینی‌شده و همچنین حمایت‌های دولت باید اتوبوس‌های نو هم خریداری شود و به‌نظر می‌رسد شهرداری تهران پیگیر هر دو گزینه است. نکته‌ای که در اتوبوس‌های دست‌دوم نباید از آن غفلت کرد کیفیت و کارایی است. به‌هرحال این اتوبوس‌ها کارکرده‌اند و مستهلک شده‌اند. گرچه ممکن است در سال‌های اول مشکلی نداشته باشند اما به‌دلیل استهلاک، خیلی زود دچار فرسودگی می‌شوند و هزینه‌بر خواهند بود.
کدام کشور مبدأ اصلی ورود اتوبوس‌های دست‌دوم است؟
شرکت‌های خصوصی، لیستی از اتوبوس‌های دست‌دوم کشورهای اروپایی که قابلیت خدمت‌رسانی در تهران را دارند، ارائه داده‌اند که به‌نظر می‌رسد اتوبوس‌های کشور آلمان استانداردهای زیست‌محیطی لازم را دارند و کیفیت آنها بهتر از اتوبوس‌های فعلی فعال در تهران است.
نظر شما