مناظره کاندیداها، استفاده از نمادهای رنگی، کاربرد بالای رسانه‌های جدید چون فضای وب و پیامک، (SMS) راه‌اندازی کاروان‌های تبلیغاتی، برگزاری میتینگ‌های گسترده و... بخش‌های عمده این تفاوت بودند.
اما از منظر مدیریت شادی، از چند روز پیش از انتخابات اتفاقاتی بدیع در عرصه اجتماعی مشاهده شد.حضور پررنگ مردم به‌خصوص جوانان در ساعات پایانی شب در خیابان‌ها برای حمایت از کاندیدای مورد نظر خود و راه‌اندازی کارناوالی مردمی اتفاقی نبود که از منظر جامعه‌شناختی بتوان به‌راحتی از آن گذشت.
حضور طرفداران کاندیداهای مختلف در کنار هم بدون بروز کوچک‌ترین خشونت و تنها برمبنای رقابتی‌رفاقتی دیدنی بود، اما جالب‌تر از آن شادی زائدالوصفی بود که این جریان در روح جامعه دمید؛ حتی این روح شادی در تمامی مراکز تجاری و اداری دیده می‌شد. مردم طور دیگری با هم رفتار می‌کردند. شادی وارد پوست و خون مردم شده بود.
این همه در حالی اتفاق افتاد که چندی پیش سازمان ملل در ارزیابی نشاط اجتماعی، رتبه ایران را بسیار پایین اعلام کرده بود. جامعه جوان ایران برای ابراز شادی، توانمندی بسیاری دارد، شادی چند شب گذشته که کمترین میزان اتفاقات ناخوشایند را داشت به‌خوبی این گزاره را تأیید می‌کند.
البته نقش مناسب پلیس در این جریان را نیز نباید به فراموشی سپرد، پلیس با مدیریتی مدرن نشان داد چه توان بالایی برای برگزاری اینگونه مراسم دارد. از سوی دیگر مدیریت ستادهای انتخاباتی نیز مثال‌زدنی بود.
ماراتن انتخابات و تبلیغات دیشب به پایان رسید و امروز رئیس‌جمهوری دهم معرفی می‌شود. اما تجربه‌ای که از این انتخابات در موارد مختلف کسب شد نباید به‌سادگی فراموش شود. تجربه‌ای که استفاده از آن می‌تواند ایران را در رتبه‌بندی نشاط اجتماعی جزء 10 کشور برتر قرار دهد.
مدیران فرهنگی، سیاسی و انتظامی کشور این چند شب را به خاطر بسپارند و به یاد بیاورند جوانانی را که تا ساعات آغازین صبح در خیابان‌ها به شادی پرداختند و دیروز حضوری را در انتخابات آفریدند که در تاریخ ماندگار خواهد شد. این مردم نباید فراموش شوند. شادی حق آنان است.
