محمد پس از گذرانیدن تحصیلات ابتدائی دل از دیار کند و به تهران رفت و به مدرسه دارالفنون که در آن ایام تنها مرجع علم و عمل بود قدم گذاشت.
او از همان ساعت ورودش می خواست هنرش به سرزبانها بیفتد و روزی قرعه فال به نام آقای مدیر مدرسه افتاد.
محمد صورت آقای مدیر را با قلم سیاه ساخت و آن وقت بود که همه حتی آقای مدیر او را ملقب به میرزا محمد کردند و همین تابلوی سه بعدی توجه ناصرالدین شاه را به خود جلب کرد و بدون تامل دستور داد اتاقی از شمس العماره در اختیار نامبرده بگذارند تا با خیال راحت به ادامه هنرش مشغول شود.
کمال الملک یکی از برجسته ترین هنرمندان رشته نقّاشی و نگارگری کشورمان است.
۱۸ ساله بود کــــه در عمارت سلطنتــــــی شروع به کار کرد و در عرض ۴ سال چندین تابلو را تمام کرد.
قدرت قلم و تشخیص رنگ او بطوری بود که باعث اعجاب همه شد و به لقب نقاشباشی مفتخر گردید و تشویق شاه و استقبال مردم هنرشناس کار او را طوری کرد که میرزا محمد در حدود ۲۰۰ تابلو زیبا و گرانبها ساخت و ملقب به کمال الملک شد.
وی با اعجاز قلم شگفت آورش آثاری را که از حیث استادی و مهارت با آثار بهترین نقّاشان جهان برابری می‌کند، خلق کرده است.
هم اکنون نیز کمال الملک در زمره برجسته‌ترین پدیده‌های هنری دو قرن اخیر محسوب می‌شود و مایه فخر و مباهات هنر نقّاشی ایران است.
پدر کمال الملک(آقا میرزا بزرگ غفّاری کاشانی) نیز که طبق قرائن در ایّام تحصیل کمال الملک در تهران، خود از کارگزاران دربار قاجار بوده، یکی از عوامل مهم در ارتباط یافتن کمال الملک با دربار بوده است.
زمانی که کمال الملک برای تحصیل و فراگیری علوم و معارف و پرورش استعداد هنری خود به تهران آمد، بجز حوزه‌های علمیه که نخستین مراکز علمی و پژوهشی آن دوران بود و دارالفنون تهران، مرکز و موسّسه آموزشی و تحصیلی دیگری در سطوح عالیه وجود نداشت و وی نخست در دارالفنون در رشته زبان فرانسه و هنر نقّاشی به تحصیل پرداخت.
استاد برای آشنائی بیشتر سفری به اروپا داشت و در موزه‌های معروف لوور، ورسای، و رم خوشه‌های معرفت از خرمن آثار روبنس، رامبراند، واندیک، داوینچی، رفائل و دیگر اساتید جهان جمع آوری کرد.
او پس از مراجعت به ایران هنرستانی به نام مدرسه صنایع مستظرفه تاسیس نمود و به پرورش استعدادهای پراکنده هموطنانش پرداخت.
در سال ۱۳۰۰ شمسی حسودان و معاندین کوته فکر حوادث و جریناتی برای استاد برپا کردند که روح حساس و زودرنج او را متاثر کرد و بنا به عللی دیگر ۶ سال بعد رسما از مقام ریاست هنرستان استعفا کرد و یک سال بعد او را به ملک شخصی که در حوالی نیشابور داشت تبعید کردند.
کمال الملک پس از واقعه‌ای در اردیبهشت ۱۳۰۷ به نیشابور تبعید شد و تا آخر عمر در حسین آباد نیشابور، دهی که به منظور کشاورزی و گذران زندگی خود فراهم آورده بود منزل گزید.
میرزا محمّد خان غفّاری کاشانی ملقّب به کمال الملک در یکشنبه ۲۷ مرداد سال ۱۳۱۹ درگذشت و در کنار مقبره شیخ عطار سر به خاک ابدیت گذارد.