در سال ۱۳۴۴ به تاسیس آموزشگاه مستقل هنر طراحی و نقاشی در تهران اقدام کرد.
تقریبا پس از پیروزی انقلاب اسلامی واقعگرایی او در چشم اندازهایش، از ناتورالیسم تعزلی به سوی گرایش به تجرد رفت و فیگور هایش به نوعی بیان تمثییلی باحال و هوایی، تعزلی و شرقی انجامید و همین ویژگی‌ها، اثار رنگ و روغنی او را از اثار فیگوراتیو غربی متمایز می‌کند.
نامی پتگر به مناطق مختلف ایران سفرهای زیادی داشت. او از ویژگی‌های جغرافیایی متنوع و از هماهنگی‌های گوناگون رنگ‌های خالص در صنایع دستی این مرز و بوم در اثارش تاثیر گرفته است.
نامی پتگر از رم، واتیکان، فلورانس و پاریس دیدن کرده و از هنر کلاسیک و مدرن اروپا بسیار آموخته بود اما شیوه حسی و ادراک شهودی ایرانی خویش را از دست نداده بود.
وی از تجربه‌هایی که از تدریس در دانشگاه‌ها یا اموزشگاه شخصی خود کسب کرده بود در تبیین حقانیت بروز جلوه‌های بینش انسانی و معنوی در هنر بهره جسته و مقالاتی در این زمینه انتشار داده و نیز در برنامه‌های تلویزیونی در رابطه با تفسیر تاریخ نقاشی، تحلیل‌های ویژه ارایه کرده بود
برخی از نمایشگاه‌های مهمی که نامی پتگر در آن‌ها شرکت داشت:
۱۳۴۴، نمایشگاه هنرمندان خاورمیانه در سفارت ترکیه
۱۳۴۶، نمایشگاه هنرمندان معاصر در سالن جدید موزه ایران باستان
۱۳۵۳، نمایشگاه مکتب کمال‌الملک و پیروانش در نگارخانه مهر شاد
۱۳۵۵، نمایشگاه سه نقاش معروف رئالیست در نگارخانه تخت جمشید
۱۳۴۶، نمایشگاه هنرمندان معاصر ایران در فرهنگسرای نیاوران
۱۳۶۸، نمایشگاه هنرمندان معاصر ایران در موزه هنرهای معاصر
۱۳۷۱، نمایشگاه جلوه‌های هنر ایران در موزه هنرهای معاصر
۱۳۷۹تا۱۳۷۰، شرکت در کلیه نمایشگاه‌های دو سالانه ایران
همچنین برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی از دوره‌های مختلف آثار خود در تهران و شهرستان‌های ایران در طی بیست سال گذشته.
نامی پتگر در مرداد ماه سال ۱۳۸۷ درگذشت
منبع مورد استفاده برای این مدخل
