شوق نگارگری در او همزمان با تحصیلات دبستان و دبیرستان آغاز شد و با این زمینه به دریافت دیپلم مینیاتور نائل آمد.
عشق به هنر او را وارد عرصه جدیدی کرد. وی علاوه بر فرا گیری مینیاتور، به یادگیری هنر نقشه گره نیز روی آورد و به این ترتیب درسال ۱۳۲۰ از سوی وزارت پیشه وهنر گواهی نامه درجه اول هنر به را اخذ کرد.
درسال ۱۳۳۷ ارزش تحصیلات در رشته هنرهای زیبا معادل لیسانس شناخته شد.
کلارا آبکار در هنر ستان بانوان تهران، مکتب نگارگری اسلامی ـ ایرانی را نزد هادی تجویدی و علی درودی و طاهر زاده بهزاد فرا گرفت.
وی پس از ورود به، هنرستان عالی هنر های زیبا زیر نظر استاد علی کریمی و استاد مقیمی تبریزی و عبد الله باقری و استاد زاویه و نصرت الله کریمی به هنر آموزی پرداخت.
او در این میان از محضر کاشی تراش فنون طرح و رسم گره و گره چینی را آموخت.
کلاراآبکار در سال۱۳۲۰ از طرف وزارت پیشه و هنر گواهینامه مینیاتور در اداره هنر های زیبای کشور استخدام و مشغول به کار شد.
این هنرمند در سال ۱۳۶۸ در هنگام بازنشستگی موفق به گرفتن گواهی نامه در جه یک استادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد.
او خانه مسکونی خود را برای کلاس آموزشی تقدیم کرد و آثارش نیز در این خانه عرضه می شود.
همچنین موزه ای از آثار او درسال ۱۳۷۳ روز جهانی موزه در کاخ موزه های سعدآباد افتتاح شد.
مجموعه ای از آثار کلارا آبکار در زمینه های نقاشی های آبرنگ و مستندسازی اشیاء موزه مردم شناسی و هنرهای تزیینی وجود دارد و در ویترین بزرگ تالار موزه آبکار نقاشی های زیر لاکی، روغنی به نمایش گذاشته شده اند.
آثار مینیاتور آبکار در فاصله های مناسب بر روی دیوار این تالار به نمایش گذاشته شده است که از جمله اولین اثر رنگی نقاشی وی است.
کلارا آبکار در اول فروردین ۱۳۷۵ درگذشت.
