روزانه 12 میلیون سفر شهری در تهران انجام می‌شود که خیلی از آنها غیرضروری است، در شرایطی که خیابانهای تهران تنها گنجایش یک میلیون دستگاه خودرو را دارند، 4 میلیون خودرو در تهران داریم که حدود 2میلیون از این تعداد فرسوده و مستعمل است. بنابراین ترافیک و آلودگی هوا دو حلقه یک زنجیرند که اگر آلودگی هوا اصلاح شود ترافیک هم اصلاح خواهد شد.
بر اساس آمار بانک جهانی تا پایان سال خسارات ناشی از آلودگی هوا در کشور به 8 میلیارد دلار افزایش می‌یابد. خسارت جانبی هر لیتر بنزین به سلامت شهروندان و هوای تهران نیز 120 تومان است. بنابراین نمی‌توان تا زمانی که قیمت بنزین واقعی شود به راحتی آلودگی هوا را کاهش داد.
دی اکسید کربن، منواکسید کربن و سرب، ذرات بسیار خطرناک موجود در لنت ترمزها و ذرات لاستیک خودروها مهمترین آلاینده‌های معلق در هوای تهران است.
به عنوان نمونه ، ماه گذشته مطالعاتی که از سوی بانک توسعه آسیا انجام شد، نشان داد آلودگی هوا هر ساله موجب مرگ بیش از نیم میلیون نفر در شهرهای آسیا شده و هیچ بهبودی در این وضعیت دیده نمی‌شود.
این مطالعه با اشاره به شهرهایی مانند تهران، داکا، هانوی، جاکارتا و دهلی‌نو، از پکن و تهران به عنوان آلوده‌ترین شهرهای آسیا نام می‌برد.
از سوی دیگر برنامه‌های مبارزه با آلودگی هوای تهران چشم اندازی دقیق ندارد که بتوان هر ساله از طریق کانال های نظارتی آن را مورد ارزیابی قرار داد.
باگذشت بیش از یک ماه از پایان مهلت دستگاهها برای ارائه گزارش اقدامات انجام شده در کاهش آلودگی هوا ، بسیاری از دستگاهها تا کنون این گزارش را ارائه نکرده و برخی هم گزارش عملکرد سال‌های قبل خود را ارایه کرده‌اند! به طوری که اگر دستگاههای اجرایی و نظارتی هر یک 50 درصد وظایفی را که قانون برایشان مشخص کرده بود انجام
می دادند آلودگی هوای تهران و شهرهای بزرگ کشور تا این حد جان شهروندان را تهدید نمی‌کرد.
وضعیت آلودگی هوای پایتخت اگر وزش باد و بارندگی امسال را در نظر نگیریم، «بحرانی» است.
شرایط جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی شهری همانند تهران به این معضل دامن می‌زند اما قرار نیست جان خود را بدون توجه به عواقب آن در معرض آلاینده هایی قرار دهیم که همه را خفه می‌کند و تهران را به شهری تبدیل خواهد کرد که در آن زندگی خطرناک خواهد بود.