وی تحصیلات خود را در فرانسه به پایان رساند. او نزد پدرش که استاد نقاشی بود به آموختن گریموری پرداخت و در سال 1903 مقیم پاریس شد.
در سال‌های 1906 و 1910 به اتفاق "ژرژ براک"، از نخستین کسانی بود که سنجاق و میخ را با هم توام کرد و پیکاسو تخته و چیز‌های دیگری را هم به آن افزود. پیکاسو در سبک خود شهرت فراوانی به دست آورد و پیروان فراوانی کسب کرد.
او در مجسمه‌سازی، قلم‌زنی، حکاکی روی چوب و معماری تبحر داشت. دوره اول هنری وی در طبقه‌بندی‌ها به‌نا‌م‌های "رز و آبی" می‌باشد.
در دوران آبی سبک کاری وی اغلب شامل سایه‌های آبی کشیده شده از اجسامی بود که تنها به نیمی از آنها به تصویر کشیده می‌شد.
در دوران رز از آبی به سمت صورتی تمایل پیدا کرد و نقاشی‌های وی به دنیای واقعی نزدیک‌تر شدند. او سپس به سبک کوبیسم روی آورد که در آن اشیاء را توسط اشکال ساده هندسی به تصویر کشاند.
آخرین دوره کاری پیکاسو دوره سورئالیستی است که از 1924 آغاز می‌شود، ولی همیشه فاصله‌اش را با سورئالیست‌ها حفظ کرد.
پیکاسو و هنرمندان سورئالیست جهان در اصول بنیادی، بدین معنا که هنر قادر است آنچه را که طبیعت و عقل نمی‌توانند ابراز کنند نشان دهد، موافقت داشتند، ولی اختلاف اساسی بسیاری بین پیکاسو و سورئالیست‌ها وجود دارد.