او نخستین فارغ التحصیل زن از دانشکده هنرهای زیبا (۱۳۲۰) و همچنین نخستین بانوی تصویرگر کتاب کودک در ایران بوده است.
لیلی آموختن هنر نقاشی را نزد یکی از شاگردان کمال‌الملک به نام استاد مؤیدپرداز آغاز کرد. سال ۱۳۲۵ از دانشگاه تهران لیسانس گرفت. محسن مقدم، از استادان تقی‌پور او را برای تصویرگری به مجله «پیام نو» فرستاد.
نخستین کار او تصویرگری برای یکی از شعرهای نیما یوشیج بود. پس از آشنایی با صبحی مهتدی، کتاب «داستانهای ملل» را که زیرنظر او چاپ می‌شد، مصور کرد.
سپس تصویرگری "داستانهای کهن" و "حاجی ملا زلفعلی" صبحی را انجام داد. این آثار از نخستین کارهای تصویری برای کتابهای جدید کودکان در دوران خود به شمار می‌روند.
تقی پور، از سال ۱۳۲۸ کار خود را در وزارت فرهنگ وقت آغاز کرد و در هنرستان بانوان به کار آموزش طراحی و خیاطی پرداخت. او هشت کتاب از گردآورده‌های انجوی در گستره‌ی فرهنگ مردم را مصور کرد.
وی سال‌ها در اداره‌ی نگارش وزارتخانه آموزش و پرورش کار می‌کرد و برخی تصویرهای کتابهای درسی دهه‌ی سی از آثار اوست.
این نقاش پس از استخدام در آموزش و پرورش به شغل‌های گوناگونی ازجمله فعالیت در موزه علوم طبیعی، هنرستان بانوان و موزه ایران باستان برای تهیه نقوش پرداخت و به عنوان تصویرگر و همچنین به عنوان گرافیست با مجلات دانش آموز، کتابهای کودکان و مجله "سخن" و "هنرومردم" همکاری مستمرداشت.
تقی‌پور را می‌توان از پیشگامان نقاشی رنگ و روغن در ایران دانست. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال ۱۳۷۰ به تقی‌پور درجه دکترای هنر داد.
برخی دیگر از کتاب‌هایی که او تصویرگری کرده است، عبارتند از: الفبا، بادکنک، خواندنی‌ها و سرگرمیها، عروسان کوه، عروسک سنگ صبور، قصه های ایرانی و ... بیشتر آثار او برای بازدید همگانی به شهرداری تهران و کاخ‌گلستان واگذار شده‌اند.
در ضمن تقی پور همکاری با باستان شناسان در ترسیم نقوش سفالینه و سکه ها و الواح و متون باستانی را نیز درمجموعه فعالیت های خود دارد.
یکی از خصوصیات بارز آثار او استفاده از ترکیب بندی های تصویری و رنگی شاد، پرجلا و پرکنتراست است.
آثار او بی هیچ ادعایی به شکلی ساده فهم و به دور از اشارات و ایهام های متنی پیچیده، تصویرگر لحظه های گوناگون زندگی در ایران است. تابلوهایی که نمایی از قهوه خانه های قدیم و یا آنهایی که زنان را درلباس های قدیمی نشان می دهد.
او همیشه از رنگهای غیرترکیبی و یکدست برای خلق آثارش استفاده می کرد تا غنای بصری خاصی به آنها ببخشد که این مورد خود به درخشان بودن جلوه نور بر تابلوهای او بسیارکمک کرده است.
لیلی تقی‌پور در سال ۱۳۸۰ در پی سکته قلبی، در تهران درگذشت.